Rodzice nie uzgodnili sposobu podziału ulgi prorodzinnej na swoje dzieci. W zeznaniu podatkowym matka wskazała, iż przysługuje jej ulga w pełnej wysokości. Odliczenie dokonał również ojciec dzieci. W przedmiotowej sprawie zarówno Naczelnik Izby Skarbowej, jak i Dyrektor Izby Administracji Skarbowej uznali, iż każde z rodziców ma prawo do odliczenia połowy kwoty ulgi na dziecko.
Zdaniem NUS władza rodzicielska może być wykonywana nie tylko wówczas, gdy rodzic stale zamieszkuje z dzieckiem. Przejawia się bowiem m.in. dbałością o dziecko, zainteresowaniem jego sprawami, zapewnianiem jego potrzeb egzystencjalnych, edukacyjnych. Ograniczenie władzy rodzicielskiej nie oznacza jej utraty.
Polecamy: Kodeks pracy 2019. Praktyczny komentarz z przykładami + PDF
DIAS uznał, iż materiał dowodowy zgromadzony w sprawie niewątpliwie potwierdza, że ojciec dzieci również uczestniczył w faktycznym wykonywaniu obowiązków rodzicielskich. W sytuacji, gdy proporcje nie zostały ustalone przez rodziców małoletnich dzieci, zasadnym jest przyjęcie, że ulga przysługuje każdemu rodzicowi w częściach równych.
W skardze do WSA kobieta podkreślała, iż sąd ograniczył władzę rodzicielską ojca do prawa współdecydowania o sposobie kształcenia dzieci, spędzania wolnego czasu. Ponadto postanowieniem sądu został on pozbawiony prawa odliczania przedmiotowej ulgi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie podkreślił, iż można podzielić stanowiska organu, że w rozpoznawanej sprawie dla nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej, wystarczające jest wykazanie, że podatnik posiadał władzę rodzicielską. Do jej uzyskania konieczne jest łączne spełnienie dwóch przesłanek, to jest posiadanie władzy rodzicielskiej (nawet ograniczonej na podstawie wyroku sądowego) i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym.
Sąd przypomniał, iż zgodnie z Kodeksem rodzinnym i opiekuńczym prawo do utrzymywania kontaktów z dzieckiem jest prawem osobistym rodziców i przez to niezależnym od władzy rodzicielskiej.
Przesłanka wykonywania władzy rodzicielskiej będzie zaś spełniona, kiedy podatnik w danym roku podatkowym wykonywał, a nie tylko posiadał władzę rodzicielską, odróżniając treść władzy rodzicielskiej, stosownie do przepisów art. 95 § 1 w związku z art. 96 § 1 ustawy - Kodeks rodzinny i opiekuńczy, od jej wykonywania, zgodnie z art. 97 § 1 k.r.o.
WSA oparł się na orzecznictwie Sądu Najwyższego, zgodnie z którym o wykonywaniu władzy rodzicielskiej nie świadczy tylko sam fakt jej posiadania, czy spełniania obowiązku alimentacyjnego, ani sporadyczne kontakty z dzieckiem
Nie świadczą zatem o wykonywaniu władzy rodzicielskiej ustalenia organu, że ojciec dzieci zawoził synów na zajęcia z logopedą i fizjoterapeutą, specjaliści informowali o postępach dzieci i wskazówkach do dalszej pracy rodzica oczekującego na dzieci, ojciec odbierał chłopców raz w tygodniu z przedszkola.
Zdaniem sądu przez cały okres roku podatkowego pieczę nad dziećmi wykonywała skarżąca. „Piecza nad osobą dziecka wyróżnia się tym, iż charakteryzuje obowiązki i uprawnienia dotyczące elementu osobowego małoletniego, tj. dbanie o jego rozwój psychiczny i fizyczny, o zdrowie, o odpowiednie wychowanie i kierowanie małoletnim. Konkretyzując: piecza nad dzieckiem to obowiązek zapewnienia mu zarówno odpowiednich warunków bytowych, w których się wychowuje, a więc dbanie o jego należyte wyżywienie, ubranie, leczenie, kształcenie, ale także troska o jego rozwój w aspekcie intelektualnym poprzez kształtowanie osobowości dziecka i rozwijanie predyspozycji intelektualnych. Piecza oznacza zatem, że rodzic decyduje o miejscu pobytu dziecka, o jego zajęciach pozalekcyjnych, ogólnie nadzoruje tryb jego życia” – uzasadniał sąd.
Opracowano na podstawie:
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 15 maja 2019 r., sygn. I SA/Ol 59/19
Polecamy serwis: Dziecko i prawo