Art. 37 Kodeksu stanowi, że zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania:
• czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków,
• czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia prawa rzeczowego, którego przedmiotem jest budynek lub lokal,
• czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia i wydzierżawienia gospodarstwa rolnego lub przedsiębiorstwa,
• darowizny z majątku wspólnego, z wyjątkiem drobnych darowizn zwyczajowo przyjętych.
Majątek wspólny
W punkcie czwartym wymieniona została darowizna. Warunkiem, który musi zaistnieć, aby konieczne było współdziałanie małżonków jest to, aby darowizna była z majątku wspólnego. Jeżeli bowiem jeden z małżonków chce dokonać darowizny ze swojego majątku odrębnego, wtedy drugi małżonek nie może się temu przeciwstawić.
Darowizny drobne
Wymaganie wyrażenia zgody przez małżonka będzie dotyczyć w praktyce mniejszości darowizn dokonywanych w życiu codziennym przez małżonków, z tego względu, że zwykłe darowizny, tzw. drobne darowizny zwyczajowo przyjęte, mogą być dokonywane bez zgody. Pojęcie darowizny drobnej zwyczajowo przyjętej jest pojęciem nieostrym. W literaturze wskazano, że ocena, czy chodzi o darowiznę drobną, zwyczajowo w danych stosunkach przyjętą, może być dokonana jedynie w odniesieniu do konkretnego przypadku i z uwzględnieniem jego okoliczności. Wśród tych okoliczności niewątpliwie istotne znaczenie będzie mieć stan majątkowy spadkodawcy oraz obdarowanego.
W jakiej formie
W razie gdy do dokonania czynności wymagana jest zgoda osoby trzeciej wówczas, gdy przepis wymaga formy szczególnej pod rygorem nieważności, oświadczenie obejmujące zgodę tej osoby powinno być złożone w tej samej formie. W praktyce oznacza to, że jeżeli do dokonania darowizny konieczny jest akt notarialny, to wyrażenie zgody małżonka również musi być w formie aktu notarialnego.