Brak gotowości do podjęcia pracy przez bezrobotnego
Rejestracja w urzędzie pracy jest dobrowolna. Status osoby bezrobotnej niesie jednak za sobą pewne obowiązki. Jednym z nich jest stawiennictwo w wyznaczonych przez urząd pracy terminach. Co w przypadku braku stawienia się na obowiązkowej wizycie?
Podstawowym warunkiem uzyskania statusu osoby bezrobotnej jest oświadczenie, że jest się zdolnym i gotowym do podjęcia zatrudnienia. Bezrobotny ma obowiązek zgłaszać się do właściwego powiatowego urzędu pracy w wyznaczonych terminach w celu potwierdzenia swojej gotowości do podjęcia zatrudnienia lub przyjęcia propozycji odpowiedniej pracy.
Polecamy: Seria poradników z prawa pracy
Pozostawanie do dyspozycji urzędu pracy
Urząd pracy może wezwać bezrobotnego również między wyznaczonymi wizytami, w celu przedstawienia propozycji pracy lub szkolenia. Wezwanie może być telefoniczne lub za pośrednictwem poczty. Osoba bezrobotna ma obowiązek zgłaszania się na te wizyty.
Zgłoszenie braku gotowości
W każdym roku kalendarzowym bezrobotny ma prawo do 10 dni kalendarzowych tzw. braku gotowości. Jednak wcześniej, przynajmniej dzień przed wyznaczonym terminem wizyty, bezrobotny powinien zgłosić do urzędu pracy okoliczność powodującą brak gotowości do podjęcia zatrudnienia, np. wyjazd. W tym czasie urząd pracy nie może go pozbawić statusu osoby bezrobotnej. W przypadku przysługiwania prawa do zasiłku, świadczenie za dni „braku gotowości” nie będzie wypłacane. Po upłynięciu zgłoszonych dni braku gotowości, należy zgłosić się do urzędu pracy.
Utrata statusu osoby bezrobotnej
W przypadku braku gotowości dłuższego niż 10 dni kalendarzowych, np. z powodu dłuższego wyjazdu, lepiej wyrejestrować się z urzędu pracy, a po powrocie zarejestrować ponownie. Nieusprawiedliwione niestawiennictwo w powiatowym urzędzie pracy w wyznaczonym terminie i niepowiadomienie w okresie do 7 dni o uzasadnionej przyczynie tego niestawiennictwa, może pozbawić statusu bezrobotnego od dnia niestawiennictwa na okres:
- 120 dni w przypadku pierwszego niestawiennictwa,
- 180 dni w przypadku drugiego niestawiennictwa,
- 270 dni w przypadku trzeciego i każdego kolejnego niestawiennictwa.
Podstawa prawna:
Ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.