Ogarnięte kryzysem kraje Europy coraz częściej borykają się z problemem bardzo szybkiego wzrostu bezrobocia. Dotyczy to także obywateli Polski, którzy pracując we Włoszech i tracąc pracę w wyniku kryzysu, znalazły się w bardzo niekorzystnej sytuacji.
Trzeba wiedzieć, że każda legalna praca w którymkolwiek kraju Europy uprawnia nas do zasiłku dla bezrobotnych. Niestety we Włoszech system tego rodzaju pomocy państwowej jest bardzo restrykcyjny i wręcz uciążliwy dla osób bezrobotnych.
Warunki
Aby myśleć o zasiłku dla bezrobotnych we Włoszech, trzeba najpierw spełniać określone warunki. Zarówno jego wysokość i długość zależy od wieku pracownika, okresu zatrudnienia, a także branży w której się pracowało. Należy pamiętać, że we Włoszech wiele zagadnień z zakresu prawa pracy i związanych z tym świadczeń jest uregulowane nie w głównych krajowych aktach prawnych, ale w rozporządzeniach o małym zasięgu lub układach zbiorowych pracy.
Myśląc o zasiłku należy zatem najpierw ustalić, w jakiej branży pracujemy, każda z nich ma bowiem określone zasady. Próbując uzyskać zasiłek musimy także liczyć się z tym, że urząd pracy - Centri per l'impiego będzie wymagał od nas pisemnych umów o pracę. Dla pracowników sezonowych lub zatrudnionych w rolnictwie niewątpliwie będzie to duży problem, gdyż w takich sytuacjach rzadko w ogóle podpisywane są umowy. Włoskie urzędy pracy warunkowo uznają ustne umowy o pracę, procedura ta jest jednak niezwykle skomplikowana i bez znajomości prawa i języka włoskiego na pewno sami sobie nie poradzimy.
We Włoszech nie ma jednolitej stawki ani okresu przyznania zasiłku.
Zasadniczo wysokość zasiłku to 50% ostatniej pensji, jak jednak było powiedziane wcześniej, w zależności od branży kwota ta może być wyższa lub niższa. Zasiłek można pobierać tylko przez 9 miesięcy, włoski system socjalny kładzie bowiem szczególny nacisk na efektywne szukanie pracy i dla włoskiego urzędu pozostawanie bez pracy przez 9 miesięcy jest równoznaczne z brakiem chęci podjęcia zatrudnienia.
Zasiłek wypłaca odpowiednik polskiego ZUS - czyli Instituto Nazionale Previdenza Sociale – INPS.
Osoby pobierające zasiłek muszą codziennie zgłaszać się do urzędu pracy, a co 15 dni muszą wypełniać oświadczenie dotyczące swojej sytuacji rodzinnej i majątkowej. Możliwe jest jednak podejmowanie pracy tymczasowej, krótszej niż 5 dni, bez utraty prawa do zasiłku.