Dotyczy to tak pochodzenia dziecka z małżeństwa, jak i pochodzenia dziecka pozamałżeńskiego. Jeśli chodzi o zaprzeczenie pochodzenia dziecka z małżeństwa, to krąg osób, które stanowią strony został enumeratywnie wyliczony.
Z wnioskiem o zaprzeczenie ojcostwa może wystąpić tylko mąż, matka lub dziecko. Również w sprawach dotyczących sądowego ustalenia ojcostwa dziecka pozamałżeńskiego kodeks rodzinny ściśle określa osoby, które mogą wystąpić z powództwem (domniemany ojciec, matka lub dziecko).
Również krąg pozwanych został ściśle określony i ograniczony do domniemanego ojca, a gdy ten nie żyje - kuratora ustanowiony przez sąd opiekuńczy (art. 84 § 2 kro). Z kolei art. 85 kro, wprowadzając domniemanie prawne w stosunku do ojca dziecka, stanowi jednocześnie, że okoliczność, iż matka dziecka obcowała w tym okresie także z innym mężczyzną, może być podstawą do obalenia domniemania tylko wtedy, gdy z okoliczności wynika, że ojcostwo innego mężczyzny jest bardziej prawdopodobne.
Zobacz też: Ustalenie ojcostwa
Wskazane wyżej przepisy kodeksu rodzinnego i opiekuńczego uzasadniają więc w pełni prezentowany w orzecznictwie sądów pogląd, że w procesie o ustalenie ojcostwa nie może mieć miejsca jakiekolwiek przekształcenie podmiotowe nie tylko po stronie powodowej, ale również po stronie pozwanej.
Nie można więc w trakcie tego procesu pozwać kolejnego mężczyzny, eliminując w ten sposób kolejnych domniemanych ojców. Pozwanie innego mężczyzny wymaga więc zainicjowania kolejnej sprawy po prawomocnym oddaleniu pozwu w toczącej się sprawie.
Zobacz też: Alimenty na dziecko