Z przepisu tego można jednak wyprowadzić cztery podstawowe przesłanki istnienia obowiązku alimentacyjnego:
1) istnienie pomiędzy uprawnionym a zobowiązanym więzi rodzinnoprawnej;
2) niemożność samodzielnego zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb przez osobę uprawnioną;
3) posiadanie przez osobę zobowiązaną dostatecznych możliwości majątkowych i/lub zarobkowych pozwalających zaspokoić potrzeby uprawnionego;
4) zgodność żądania alimentów z zasadami współżycia społecznego.
Zobacz: Wypłaty z funduszu alimentacyjnego-zmiana prawa
Z powyższego należy wyprowadzić, że nie ma jednoznacznej końcowej daty trwania obowiązku alimentacyjnego. Okoliczności kiedy można mówić o tym, że obowiązek alimentacyjny wygasł należy więc poszukiwać w orzecznictwie Sądu Najwyższego. Wątpliwości te w praktyce najczęściej dotyczą pełnoletnich dzieci, które podejmują dalszą naukę celem przedłużenia obowiązku alimentacyjnego.
W tej kwestii należy odwołać się do wyroku Sądu Najwyższego, który stwierdził, że „rodzice nie są obowiązani dostarczać środków utrzymania dziecku, które, będąc już przygotowane należycie do wykonywania przez nie odpowiedniego dla niego zawodu, podejmuje dla podniesienia swych kwalifikacji dalsze kształcenie się, ale w studiach się zaniedbuje, nie robi należytych postępów, nie otrzymuje obowiązujących zaliczeń, nie zdaje w terminie przepisanych egzaminów, a zwłaszcza jeżeli z własnej winy powtarza lata studiów i wskutek tego nie kończy studiów w przewidzianym programem okresie.” (Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 8 sierpnia 1980 r. - III CRN 144/80). Dotyczy to również podejmowania przez osobę posiadają już zawód studiów zaocznych. Wydatki związane z podjęciem przez dziecko odpłatnych studiów zaocznych należy rozważać w aspekcie zakresu świadczeń alimentacyjnych, o których mowa w art. 135 § 1 kro.
Zobacz: Kodeks rodzinny i opiekuńczy
W sytuacji bowiem, gdy studia wyższe wymagają poważnych nakładów finansowych, nie można abstrahować od majątkowych możliwości zobowiązanego rodzica. Studia stacjonarne na wyższych uczelniach są nadal nieodpłatne i rozwinięty jest system stypendialny, zarówno ze względów socjalnych, jak i dla studentów osiągających co najmniej dobre wyniki w nauce. Inaczej rzecz się ma ze studiami zaocznymi. Są to studia obecnie z reguły odpłatne, przeznaczone dla osób pracujących i zarabiających, które pragną podnieść swoje kwalifikacje, albo dla osób, które nie złożyły pomyślnie egzaminu konkursowego obowiązującego przy przyjmowaniu na studia stacjonarne.
Nie można zatem wymagać od nisko kwalifikowanego i mało lub średnio zarabiającego rodzica, żeby łożył na kosztowne studia zaoczne pełnoletniego dziecka (uzasadnienie do uchwały z dnia 18 maja 1995 r. III CZP 59/95)