Prawo

Zgodnie z konstytucyjną zasadą postępowanie wykroczeniowe, podobnie jak postępowanie karne jest dwuinstancyjne. Powyższe oznacza, iż strona ma uprawnienie (nie obowiązek) do zaskarżenia wyroku sądu pierwszej instancji i tym samym poddania tego wyroku merytorycznej kontroli sądu drugiej instancji. Standardowo odbywa się to na drodze wniesienia apelacji w terminie 7 dni od doręczenia wyroku z uzasadnieniem, ale ustawa przewiduje również inne sytuacje.

Postępowanie przyspieszone to szczególny tryb postępowania w kodeksie postępowania w sprawach o wykroczenia, który posiada swoje odrębne uregulowania procesowe. Stosuje się go do sprawców ujętych na gorącym uczynku lub bezpośrednio po popełnieniu wykroczenia i niezwłocznie doprowadzonych do sądu.

Postępowanie nakazowe jest tzw. szczególnym trybem postępowania w kodeksie postępowania w sprawach wykroczeń. Jego odrębność polega na tym, że w sytuacji, gdy sąd uzna, iż wina obwinionego i okoliczności czynu nie budzą wątpliwości, wydaje bez przeprowadzania rozprawy wyrok na posiedzeniu niejawnym bez udziału stron i doręcza go stronom wraz z wnioskiem o ukaranie.

W kodeksie wykroczeń karalna jest zarówno kradzież, jak i przywłaszczenie mienia (cudzej rzeczy ruchomej), jeżeli wartość przedmiotu nie przekracza 250 zł (w przeciwnym wypadku jest to już przestępstwo). Zwraca uwagę fakt, iż nie tylko sprawca podlega odpowiedzialności za wykroczenie, ale również podżegacz i pomocnik, a dodatkowo obok dokonania sprawca odpowiada również za samo usiłowanie popełnienie tego wykroczenia.

Prawo do obrony jest jednym z fundamentalnych praw obwinionego. W ramach realizacji tego prawa może on korzystać z pomocy jednego obrońcy w postępowaniu wykroczeniowym. Zgodnie z obowiązującymi przepisami obrońcą może być adwokat albo radca prawny. W ramach prawa do obrony obwiniony może ustanowić obrońcę z wyboru lub może posiadać obrońcę z urzędu.

Zgodnie z kodeksową definicją pokrzywdzonym w sprawach o wykroczenie jest ten, czyje dobro prawne zostało bezpośrednio naruszone lub zagrożone przez wykroczenie. Może to być zarówno osoba fizyczna, jak i osoba prawna bądź jednostka organizacyjna bez osobowości prawnej.

Upływ terminu zawsze liczony jest od następnego dnia po odbiorze danego pisma. Termin jest zachowany nie tylko, kiedy ostatniego dnia doręczymy pismo na biuro podawcze sądu, czy policji, ale również, gdy tego dnia przed północą pismo to zostanie nadane na poczcie. Jeżeli ostatni dzień terminu przypada na ustawowo dzień wolny od pracy, to termin upływa dopiero następnego dnia.

Z uwagi na fakt występowania wielu nieprzewidzianych zdarzeń losowych w życiu, stronie może przydarzyć się to, iż upłynie jej termin na dokonanie danej czynności. Polskie prawo przewidując taką sytuację, ustala, iż można w ciągu 7 dni od ustania przyczyny niedotrzymania terminu złożyć tzw. wniosek o przywrócenie terminu.

Prawo do odmowy zeznań lub odpowiedzi na pytanie przysługuje świadkowi wówczas, gdy jest zobowiązany do zachowania tajemnicy państwowej, służbowej zawodowej (chyba że zostaną one przez odpowiedni podmiot zwolnione z obowiązku jej zachowania), a także osoby najbliższe dla oskarżonego.

Obwinionym jest osoba, przeciwko której wniesiono wniosek o ukaranie w sprawie o wykroczenie. Wraz z wniesieniem tego wniosku do sądu i wstąpieniem danej osoby w rolę obwinionego uruchamia się (uaktywnia) jego prawo do obrony, które jest jednym z naczelnych i konstytucyjnie zagwarantowanych uprawnień.

Pod pojęciem obligatoryjnej obrony należy rozumieć sytuacje, w których dana osoba musi mieć obrońcę przed sądem w toku postępowania. Może to być obrońca ustanowiony z wyboru, ale w sytuacjach, w których ustanowienie tego obrońcy nie następuje, sąd wyznacza obwinionemu obrońcę z urzędu.

Obowiązkiem świadka jest stawiennictwo na rozprawę (pod groźbą zastosowania wobec niego kar porządkowych w postaci grzywny oraz przymusowego doprowadzenia do sądu) oraz złożenie zeznań, chyba że danej osobie przysługuje prawo do odmowy złożenia zeznań lub odmowy odpowiedzi na dane pytanie.

Oskarżycielem posiłkowym jest pokrzywdzony, który podejmuje decyzję o aktywnym uczestnictwie w sprawie popełnionego wykroczenia. Oskarżyciel posiłkowy jest pełnoprawną stroną postępowania, co oznacza, iż ma on prawo uczestniczyć we wszystkich rozprawach, ma prawo składania wniosków dowodowych i oświadczeń, wygłasza mowę końcową w sprawie, a przede wszystkim ma prawo do składania w tym postępowaniu apelacji (w razie niekorzystnego dla niego wyroku) lub zażaleń na niekorzystne dla niego (zaskarżalne w świetle przepisów) postanowienia.

Istnieje kilka sposobów doręczania pism procesowych, należy dążyć do tego, aby je odebrać, ponieważ brak odbioru pisma w przewidzianym trybie doręczonego na właściwy adres, jak i odmowa przyjęcia pisma (odnotowywana przez doręczającego) powodują zwrot pisma nadawcy i uznanie, iż doręczono je prawidłowo (tzw. fikcja prawidłowego doręczenia), co może rodzić dla strony niekorzystne skutki, np. w postaci kary porządkowej lub upływu terminu procesowego na dokonanie danej czynności.

Wyrok sądu pierwszej instancji doręcza się stronie wraz z uzasadnieniem na jej żądanie zgłoszone w nieprzekraczalnym (tzw. zawitym) terminie 7 dni od daty ogłoszenia wyroku. Wówczas w terminie 7 dni od daty otrzymania tego wyroku (liczonym od następnego dnia po jego odbiorze) strona może wnieść apelację od wyroku.

Przepisy kodeksu wykroczeń, jak każdego innego aktu prawnego mogą ulegać pewnym zmianom i modyfikacjom. Nieodłącznym problemem związanym z zagadnieniem nowelizacji i zmiany przepisów jest kwestia relacji przepisów „starych” do „nowych”, szczególnie w odniesieniu do tego jaką wymierzać karę, jeżeli to właśnie w tej części przepisu nastąpiła zmiana. Chodzi o uzyskanie odpowiedzi między innymi na pytanie, jak orzekać jeżeli przepis był surowszy, a jest łagodniejszy w obecnym brzmieniu, a także co zrobić jeżeli kiedyś dane zachowanie było karalne a po zmianach przestało nim być.

Określenie, kto i w jakiej sytuacji ponosi odpowiedzialność za wykroczenie jest niezmiernie ważne. Kwestii odpowiedzialności za wykroczenie nie można sprowadzić do jednej okoliczności – składa się na nich kilka powiązanych ze sobą okoliczności.Odpowiedzialność za wykroczenie jest zdolnością popełnienia czynu, który jest wykroczeniem połączoną z koniecznością przyjęcia ujemnych konsekwencji (czyli kary lub innej dolegliwości).

Zatarcie ukarania, obok przedawnienia karalności i przedawnienia wykonania kary lub środka karnego jest instytucją związaną z upływem czasu. Jej istota polega na tym, że po upływie określonego czasu stosuje się fikcję prawną polegającą na uznaniu, iż dana osoba nie była nigdy skazana. Wówczas wzmianka o ukaraniu zostaje usunięta, wymazana z dokumentacji danej osoby.

Przedawnienie karalności polega na tym, że po upływie określonego ustawowo czasu nie można już wszczynać i prowadzić postępowania przeciwko danej osobie, a jeżeli jest ono w toku, wówczas należy je umorzyć.

Kodeks wykroczeń ustanawia regułę, w myśl której kara aresztu to tzw. ultima ratio, czyli środek ostateczny. Wynika to naturalnie z faktu, iż jest to najsurowsza z możliwych kar. Wykorzystując ten fakt ustawodawca stworzył konstrukcję tzw. zastępczej kary aresztu, czyli de facto kary, która może być orzekana w stosunku do sprawcy, w sytuacji, gdy nie odbywa on w ogóle lub nie odbywa prawidłowo orzeczonej wobec niego kary grzywny lub aresztu.

Zakaz prowadzenia pojazdów jest środkiem karnym, który wymierza się w miesiącach lub latach, na okres od 6 miesięcy do 3 lat za popełnienie określonych w kodeksie wykroczeń (w części szczególnej). Celem orzekania tego zakazu jest zabezpieczenie uczestników ruchu drogowego przed uczestnikami stwarzającymi zagrożenie dla ich bezpieczeństwa, a także poprzez represyjne oddziaływanie wpłynąć na zachowania sprawcy w przyszłości.

Przepisy kodeksu wykroczeń przewidują instytucję warunkowego zawieszenia wykonania kary. Wykonanie kary aresztu można warunkowo zawiesić, jeżeli ze względu na okoliczności popełnienia wykroczenia, właściwości i warunki osobiste sprawcy oraz jego zachowanie się po popełnieniu wykroczenia należy przypuszczać, że pomimo niewykonania kary nie popełni on nowego podobnego przestępstwa lub wykroczenia.

Przepadek przedmiotów jest środkiem karnym, którego istota polega na tym, że na rzecz Skarbu Państwa (lub innego podmiotu, gdy wskaże go ustawa) przechodzi własność przedmiotów, tj. narzędzi lub innych przedmiotów przeznaczonych do popełnienia wykroczenia, a gdy przepis tak stanowi, także przedmioty pochodzące bezpośrednio lub pośrednio z wykroczenia.

ETPCz jest międzynarodową instytucją, która rozpoznaje skargi dotyczące naruszenia przepisów Europejskiej Konwencji Praw Człowieka.

Podanie orzeczenia do publicznej wiadomości jest jednym ze środków karnych przewidzianych w kodeksie wykroczeń. Stosuje się go wówczas, gdy przepis szczególny tak stanowi i, gdy sąd uzna, iż może mieć to znaczenie wychowawcze.

Obowiązek naprawienia szkody jest jednym ze środków karnych, który ma służyć wyrównaniu powstałej w wyniku popełnionego wykroczenia szkody. Podkreślenia wymaga to, że obowiązek naprawienia szkody orzekany jest tylko wówczas, gdy przepis szczególny tak stanowi, tj. gdy konkretny przepis prawa przewiduje wprost jego potencjalne zastosowanie.

Nawiązka jest środkiem karnym orzekanym przez sąd obok kary głównej na rzecz pokrzywdzonego w przypadkach szczególnych przewidzianych przez przepisy kodeksu wykroczeń, tj. sąd może ją orzec wówczas, gdy wyraźnie dany przepis tak stanowi. Orzekana jest ona z urzędu, a zatem nie jest konieczne zgłaszanie przez pokrzywdzonego wniosku o orzeczenie nawiązki.

Przepis art. 39 kodeksu wykroczeń przewiduje, iż w wypadkach zasługujących na szczególne uwzględnienie można - biorąc pod uwagę charakter i okoliczności czynu lub właściwości i warunki osobiste sprawcy - zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary albo odstąpić od wymierzenia kary lub środka karnego. Przepis powyższy wskazuje na to, że sąd kierując się dwoma kryteriami: podmiotowym (właściwości i warunki sprawcy) oraz przedmiotowym (charakter i okoliczności czynu) może nadzwyczajnie złagodzić karę lub odstąpić od jej wymierzenia.

Prawo wykroczeń określa warunki odpowiedzialności wykroczeniowej, wymienia czyny zagrożone jako wykroczenia. Dopełnieniem funkcji prawa wykroczeniowego, umożliwiającej pełne poniesienie odpowiedzialności przez sprawcę jest określenie systemu kar i innych dolegliwości, jakie można wymierzyć za poszczególne wykroczenie.Generalnie, w przepisie art. 18 i kolejnych kodeksu wykroczeń określono rodzaje kar za wykroczenie. Są nimi: areszt, ograniczenie wolności, grzywna i nagana.

Recydywa to konstrukcja prawna polegająca na surowszym ukaraniu sprawcy, który dopuścił się popełnienia wykroczenia podobnego (lub takiego samego) za jakie był już skazany. Względy polityki karnej każą szczególnie wyróżnić sytuację powrotu sprawcy do popełniania wykroczeń, aby poprzez surową karę nie tylko napiętnować jego czyny, ale również i wychować sprawcę, tak by sytuacja ta się nie powtórzyła.

Eksperci Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów sformułowali szereg zaleceń dla nas wszystkich kupujących artykuły spożywcze. Warto zapoznać się z tymi naprawdę praktycznymi, dobrymi radami.

Kiedy rodzi się dziecko, zazwyczaj nie ma wątpliwości co do ustalenia, kto jest jego matką. Problem może się jednak pojawić z ustaleniem ojca dziecka, gdyż nie każdy mężczyzna potrafi zaakceptować fakt, iż został ojcem. Co zatem może zrobić w tej sytuacji matka dziecka albo samo dziecko po osiągnięciu pełnoletniości i jakie są uprawnienia prokuratora w tym zakresie?

Prezenty świąteczne często są drobiazgami- czasem jednak święta stają się pretekstem do większych darów- te mogą spowodować powstanie obowiązku podatkowego.

Odpowiedzialność za wypadek komunikacyjny przewiduje artykuł 177 Kodeksu karnego. Przepis ten chroni bezpieczeństwo w komunikacji, a także najbardziej fundamentalne wartości jakimi są zdrowie i życie człowieka.

O powodzeniu przysposobienia decyduje prawidłowy dobór jego stron i właściwe przygotowanie rodziców adopcyjnych. Zadania te należą do ośrodków adopcyjno-opiekuńczych.

Najdalej idącą postacią przysposobienia jest adopcja całkowita. Wiąże ona dziecko z nową rodziną w sposób zupełny, co w konsekwencji oznacza, że jest nierozwiązywalna.

Osoby pragnące przysposobić małoletniego mogą wybrać pomiędzy trzema formami adopcji. Warto mieć świadomość, kiedy adopcja może być rozwiązana, oraz jakie skutki wywołuje.

W razie braku testamentu ustawa określa, kto dziedziczy po zmarłym. W świetle prawa po rodzicach dziedziczą nie tylko dzieci naturalne, ale także adoptowane. Zakres powołania do spadku po dalszych krewnych zależy od rodzaju dokonanej adopcji.

Przedstawiamy witryny internetowe instytucji, które prowadzą akcję "Adopcji na odległość" - programu opartego na finansowym wsparciu dzieci z Trzeciego Świata. Na podanych stronach można znaleźć szczegółowe informacje dotyczące kosztów i procedury.

Boisz się żmudnego procesu adopcyjnego. Chcesz przygarnąć maleństwo, o które możesz dbać od najwcześniejszych dni. Albo - jesteś matką, która nie może podjąć się wychowania dziecka, ale chce przekazać je od razu w ręce przyszłych rodziców i oszczędzić tułaczki po domach dziecka. Możesz skorzystać z adopcji ze wskazaniem.

Adoptując na odległość nie przygarniasz dziecka do rodziny, nie stajesz się nawet prawnym opiekunem. Więcej, dziecko i adoptujący mogą się nigdy nie poznać. Adopcja na odległość to forma pomocy ubogim dzieciom (najczęściej z krajów Trzeciego Świata). Polega przede wszystkim comiesięcznym wspomaganiu finansowym dziecka i utrzymywaniu z nim korespondencyjnego kontaktu.

Prawo pracy coraz mniej różnicuje przywileje dla rodziców naturalnych i przysposabiających. Z istoty macierzyństwa naturalnego wynikają oczywiście prawa, których adoptujący rodzic mieć nie może. Jednak co do zasady sytuacja przyjmujących dziecko do rodziny ma się poprawić wraz z projektem nowelizacji Kodeksu Pracy, przegłosowanej przez Sejm.

Zgodnie z art. 765 k.c. przez umowę komisu przyjmujący zlecenie zobowiązuje się za wynagrodzeniem (prowizją) w zakresie działalności swojego przedsiębiorstwa do kupna bądź sprzedaży rzeczy ruchomych na rachunek dającego zlecenie, lecz zawsze w imieniu własnym.

Obie instytucje - adopcja i rodzina zastępcza - mają stworzyć dziecku odpowiednie środowisko wychowawcze i rodzinne. Jednak skutki, jakie prawo wiąże z założeniem rodziny zastępczej, a jakie z adopcją znacznie się różnią.

Przysposobienie (adopcja) jest powstałym z woli osób zainteresowanych stosunkiem prawnym, jaki istnieje pomiędzy rodzicami a dzieckiem. Jest to stosunek rodzicielski, w ramach którego między przysposabiającym (rodzicem adopcyjnym) a przysposobionym (dzieckiem adoptowanym) powstają wszelkie obowiązki i prawa właściwe dla naturalnego stosunku pomiędzy rodzicami a dziećmi.

W naszym kraju coraz powszechniej kupuje się utwory muzyczne za pomocą sklepów internetowych. Prężnie działają sklepy takie jak: Onet.plejer.pl, soho.pl, Melo.pl, a popularny sklep iTunes rozważa wkroczenie na polski rynek. Przy tej okazji może powstać wątpliwość co do różnic pomiędzy tradycyjnym zakupem a internetowym. Przede wszystkim powstaje pytanie czy kupując utwór za pośrednictwem sklepu on-line nabywa się tyle samo praw co kupując go w sposób tradycyjny. Konsument może zadać sobie pytanie o to, czy będzie mógł utwór skopiować dowolną ilość razy lub np. odsprzedać go na aukcji.

Przysposobienie (zwane adopcją) to czasem dla wielu rodziców jedyna szansa na stworzenie pełnej rodziny. Cały proces jest dość długotrwały, wymaga zarówno dokładnej analizy danych dotyczących kandydatów na rodziców, jak i szczegółowych ustaleń prawnych. W polskim systemie prawnym adopcja może mieć charakter całkowity, pełny bądź niepełny. Wpływa to na skutki prawne wynikające z przysposobienia.

Adopcja jest często mylona z rodziną zastępczą. Tymczasem, obie te instytucje powołano, aby stworzyć dzieciom, opuszczonym przez biologicznych rodziców, dom i zapewnić im opiekę. Różnica polega na tym, że adoptowane dziecko i adoptującego łączą więzy prawne, staje się on w świetle prawa rodzicem przysposobionego. Rodziny zastępcze są formą opieki nad dzieckiem, ale nie powodują powstania tej więzi.

Zaskarżenie wyroku sądu pierwszej instancji

Postępowanie przyspieszone

Postępowanie nakazowe

Kradzież i przywłaszczenie cudzej rzeczy

Jak ustanowić obrońcę z urzędu?

Uprawnienia pokrzywdzonego

Terminy w postępowaniu wykroczeniowym

Przywrócenie utraconego terminu

Prawo do odmowy zeznań świadka

Prawo do obrony obwinionego

Obrona obligatoryjna

Obowiązki świadka

Oskarżyciel posiłkowy

Doręczanie pism procesowych

Doręczenie wyroku z uzasadnieniem

Zmiana przepisów a odpowiedzialność za wykroczenie

Warunki odpowiedzialności za wykroczenie

Zatarcie ukarania

Przedawnienie karalności i wykonania kary

Zastępcza kara aresztu

Zakaz prowadzenia pojazdów

Warunkowe zawieszenie wykonania kary aresztu

Przepadek przedmiotów

Skarga do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka

Podanie orzeczenia do publicznej wiadomości

Obowiązek naprawienia szkody

Nawiązka jako środek karny

Nadzwyczajne złagodzenie lub odstąpienie od wymierzenia kary

Kary w kodeksie wykroczeń

Kara aresztu za recydywę

Mądry konsument żywności przed szkodą

Uważaj na jakość artykułów spożywczych

Ustalenie ojcostwa

Drogi prezent może podlegać opodatkowaniu

Odpowiedzialność za wypadek komunikacyjny

Ośrodki adopcyjno-opiekuńcze i ich zadania

Zgoda anonimowa na adopcję

Adopcja i jej rodzaje

Jak dziedziczy adoptowany?

Baza ośrodków adopcyjnych

Adopcja na odległość - spis instytucji

Adopcja ze wskazaniem dozwolona przez prawo

Adopcja na odległość - podaruj na święta lepsze dzieciństwo

Od stycznia 2010 równe prawa do urlopów i ochrona przed zwolnieniem dla rodziców adopcyjnych

Umowa komisu

Adopcja a rodzina zastępcza

Prawne aspekty przysposobienia

Prawa konsumenta nabywającego muzykę on-line

Skutki prawne adopcji

Jak zostać rodziną zastępczą?