Znikoma szkodliwość społeczna czynu (art. 1 § 2 k.k.) powoduje, że czyn nie stanowi przestępstwa. Rozstrzygnięcie tego rodzaju wymaga oceny, dla której istotne znaczenie mają elementy podmiotowe (m.in. właściwości sprawcy), jak też przedmiotowe (m.in. sposób działania, wartość szkody, szerzenie się tego rodzaju czynów).