Urlop okolicznościowy: kiedy pracownik bezwzględnie otrzyma urlop, a kiedy zadecyduje pracodawca

Pracodawca musi udzielić pracownikowi dni wolnych zgodnie z rozporządzeniem w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy.

Pracodawca udziela pracownikowi 2 dni wolnego w razie:

• ślubu pracownika,
• urodzenia się jego dziecka,
• zgonu i pogrzebu małżonka pracownika lub jego dziecka, ojca, matki, ojczyma lub macochy.

Pracodawca nie zawsze udzieli urlopu na żądanie >>

Natomiast w razie:

• ślubu dziecka pracownika,
• zgonu i pogrzebu jego siostry, brata, teściowej, teścia, babki, dziadka, a także innej osoby pozostającej na utrzymaniu pracownika lub pod jego bezpośrednią opieką

pracownikowi przysługuje 1 dzień wolny. Przy czym nie ma przeszkód, aby pracodawca na podstawie porozumienia z przedstawicielami związków zawodowych, a w przypadku ich braku z przedstawicielami pracowników ustalił szerszy katalog zdarzeń uprawniających do urlopu okolicznościowego bądź ustalił dłuższy od przewidzianego w rozporządzeniu okres zwolnienia.

Za czas tego zwolnienia pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia należnego od pracodawcy. Wynagrodzenie liczone jest zgodnie z przepisami określającymi zasady obliczenia wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy.

Udzielanie pracownikom urlopów okolicznościowych >>

Pracownik może skorzystać z tego uprawnienia w czasie bezpośrednio związanym z wydarzeniem, które uzasadnia udzielenie zwolnienia. A zatem w przypadku narodzin dziecka pracownika zwolnienie od pracy może nastąpić np. w dniu powrotu matki z dzieckiem ze szpitala czy też w dniach następnych w celu załatwienia związanych z tym formalności. Nie ma więc obowiązku wykorzystania zwolnienia konkretnie w dniu zaistnienia okoliczności (np. w dniu urodzenia dziecka). To pracownik decyduje, kiedy chce skorzystać z urlopu, a pracodawca jest związany wnioskiem pracownika. Istotne, aby termin zwolnienia miał bezpośredni związek ze zdarzeniem uzasadniającym skorzystanie z tego urlopu.