Pracodawca nie może wypowiedzieć umowy pracownikowi, któremu brakuje nie więcej niż cztery lata do osiągnięcia wieku emerytalnego, jeżeli okres zatrudnienia umożliwia mu uzyskanie prawa do emerytury z osiągnięciem tego wieku (art. 39 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy; t.j. Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 z późn. zm.). Ochrona przysługuje tylko pracownikowi spełniającemu łącznie wymienione przesłanki, czyli odpowiedni wiek oraz odpowiedni staż pracy. Z ochrony nie będzie mógł skorzystać pracownik, któremu wprawdzie brakuje niespełna 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego, ale wraz z jego osiągnięciem nie będzie legitymował się okresem zatrudnienia uprawniającym do emerytury. Powszechny wiek emerytalny wynosi w przypadku kobiet 60 lat, a w przypadku mężczyzn 65 lat. Zakaz wypowiedzenia umowy o pracę osobom w wieku przedemerytalnym obejmuje także wypowiedzenie zmieniające. Wyjątki od tej zasady dotyczą wypowiedzeń dokonanych ze względu na:
• wprowadzenie nowych zasad wynagradzania dotyczących ogółu pracowników zatrudnionych u danego pracodawcy lub tej ich grupy, do której pracownik należy,
• stwierdzoną orzeczeniem lekarskim utratę zdolności do wykonywania dotychczasowej pracy albo niezawinioną przez pracownika utratę uprawnień koniecznych do jej wykonywania.
Wręczenie pracownikowi w wieku przedemerytalnym wypowiedzenia zmieniającego jest także dopuszczalne, jeśli z powodu zwolnień grupowych nie jest możliwe dalsze zatrudnianie go na dotychczasowym stanowisku. Nie wolno go jednak zwolnić definitywnie.