W art. 29 ustawy z 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych wskazano nie tylko obowiązek kształcenia pracowników samorządowych, ale również wskazano, że na cele takiego dokształcania powinny zostać wyodrębnione odpowiednie fundusze. Nie ma jednak przepisów szczególnych określających, w jaki sposób pracownicy ci mogą podnosić swoje kwalifikacje. W związku z tym stosuje się tu odpowiednio nowe przepisy ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (dalej: k.p.), jak i przepisy rozporządzenia Ministra Edukacji i Nauki z 3 lutego 2006 r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych.
Podnosząc swoje kwalifikacje, pracownik zdobywa lub uzupełnia wiedzę oraz nabywa nowe umiejętności. Szkolić można się na dwa sposoby – z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą. Oczywiście można również podnosić swoje kwalifikacje bez porozumienia z pracodawcą – w takich przypadkach jednak wszelkie kwestie związane z organizacją nauki obciążają pracownika. Nie może on wówczas liczyć na pomoc ze strony pracodawcy, gdyż ten nie wie o nauce pracownika lub nie wyraził na to zgody.
Gdy pracodawca kieruje na naukę
Pierwszym sposobem na dokształcanie pracowników samorządowych (i nie tylko) jest tzw. skierowanie chętnego pracownika na naukę. W tym celu pracodawca zawiera z pracownikiem umowę określającą wzajemne prawa i obowiązki stron. Powinna być ona sporządzona na piśmie. Pracodawca ma pewną swobodę w kształtowaniu warunków szkolenia swoich pracowników. Ograniczenie stanowią jedynie przepisy k.p. dotyczące kwalifikacji zawodowych pracowników.