Czym jest rażące naganne postępowanie
Kodeks Rodzinny i Opiekuńczy nie definiuje co należy rozumieć pod pojęciem „rażąco naganne postępowanie”, jednakże zgodnie z praktyką sądową za takowe uznać można przede wszystkim nałóg alkoholowy czy narkotykowy, wszczynanie awantur domowych, znęcanie się psychiczne i fizyczne nad drugim małżonkiem lub domownikami.
Ponadto zachowania powyższe muszą być przez sąd ocenione jako ponadprzeciętnie dokuczliwe, w takim stopniu, że pozostanie pod wspólnym dachem z drugim małżonkiem jest niemożliwe bez uszczerbku na zdrowiu czy też uszczerbku majątkowym. Najczęściej spotykanym przykładem jest wniosek o eksmisję małżonka alkoholika/alkoholiczki wszczynającego notoryczne awantury, nie partycypującego w kosztach utrzymania domu.
Inne warunki dla orzeczenia o eksmisji
Instytucja eksmisji w postępowaniu rozwodowym (separacyjnym) jest szczególnym uregulowaniem prawnym, ponieważ umożliwia zmuszenie do opuszczenia lokalu jednego z małżonków bez względu od tego czy jest on współwłaścicielem lokalu. Nie można natomiast eksmitować z lokalu małżonka, który jest wyłącznym właścicielem mieszkania bądź przysługuje jemu wyłącznie wkład mieszkaniowy w spółdzielczym lokatorskim prawie do lokalu mieszkalnego. Oznacza to, że aby móc skorzystać z orzeczenia eksmisji w wyroku separacyjnym, mieszkanie z którego chcemy eksmitować małżonka musi być własnością wnioskującego, stanowić współwłasność małżonków bądź objętym być wspólnością majątkową małżonków.
Wyrok separacyjny, w którym orzeczono eksmisję nie ma rygoru natychmiastowej wykonalności. Powyższe oznacza, że do czasu uprawomocnienia się wyroku nie można żądać od małżonka objętego orzeczeniem eksmisji opuszczenia mieszkania.
Z żądaniem eksmisji małżonka może wystąpić zarówno strona powodowa jak i pozwana. Wydaje się oczywistym, iż żądanie to można złożyć wyłącznie w postępowaniu wszczętym pozwem, gdyż postępowanie wszczęte wnioskiem jest bezsporne.