Pobyt w szpitalu uzdrowiskowym jest bezpłatny. Skierowanie do sanatorium wiąże się natomiast z koniecznością poniesienia pewnych kosztów – np. zakwaterowania i wyżywienia, ale tylko w części. Jednak nawet z tej formy leczenia uzdrowiskowego nie każdy może skorzystać.
Skierowanie na leczenie uzdrowiskowe w sanatorium lub szpitalu uzdrowiskowym wystawia lekarz tzw. ubezpieczenia zdrowotnego, czyli taki, który ma podpisaną umowę z Narodowym Funduszem Zdrowia na świadczenie swoich usług w danym roku lub pracuje w placówce, która ma taką umowę. Skierowanie możemy zatem otrzymać od lekarza zatrudnionego w klinice lub szpitalu, w którym przebywaliśmy na leczeniu (w takim przypadku skierowanie jest wystawiane nie później niż w dniu wypisania chorego ze szpitala) lub od lekarza rodzinnego albo specjalisty, u którego obecnie się leczymy. Do skierowania powinna być dołączana karta informacyjna, zawierająca niezbędne dane na temat przebiegu choroby oraz leczenia.
SANATORIUM MUSI ZAPEWNIĆ KURACJUSZOWI:
• Całodobową opiekę medyczną (lekarską i pielęgniarską).
• Dwa zabiegi przyrodolecznicze dziennie.
• Leki i materiały medyczne niezbędne do prowadzenia leczenia (leki stale przyjmowane należy przywieźć ze sobą).
• Dietę odpowiednią do stanu zdrowia.
Akceptacja NFZ
Wystawiając skierowanie na leczenie uzdrowiskowe, lekarz kieruje się stanem zdrowia pacjenta, a także wskazaniami uzasadniającymi tego rodzaju kurację. Lekarz, który je wystawił, musi przesłać skierowanie do właściwego ze względu na zamieszkanie pacjenta oddziału Narodowego Funduszu Zdrowia. Może to także zrobić sam zainteresowany. Koperta powinna być opatrzona dopiskiem „Skierowanie na leczenie uzdrowiskowe”.
Skierowanie musi być zaakceptowane przez fundusz. Zasadność wysłania pacjenta na leczenie uzdrowiskowe potwierdza lekarz specjalista w dziedzinie balneoklimatologii i medycyny fizykalnej lub rehabilitacji medycznej. Lekarz specjalista może dokonać zmiany kwalifikacji skierowania z leczenia sanatoryjno-uzdrowiskowego na leczenie w szpitalu uzdrowiskowym (lub odwrotnie). Skierowanie powinno być rozpatrzone przez fundusz nie później niż 30 dni od daty wpłynięcia dokumentu do oddziału NFZ. Jedynie w uzasadnionych przypadkach – np. w celu uzupełnienia dokumentacji – termin ten może być przedłużony o kolejne 14 dni. O kolejności rozpatrywania skierowań na leczenie uzdrowiskowe decyduje data ich wpłynięcia do NFZ.
Jeżeli oddział funduszu nie potwierdzi skierowania z powodu np. braku miejsca w sanatorium, to pacjent automatycznie trafia na listę oczekujących. O tym jednak powinien zostać pisemnie powiadomiony oraz poinformowany o aktualnym miejscu na liście oczekujących i przewidywanym czasie wyjazdu do uzdrowiska.
Lekarz z funduszu ma prawo nie zaakceptować skierowania, gdy stwierdzi, że jest ono bezcelowe, a stan zdrowia pacjenta nie kwalifikuje go do korzystania z takiej formy leczenia. W takiej sytuacji oddział NFZ po prostu nie potwierdza przyjęcia skierowania i zwraca je lekarzowi, który skierowanie wystawił. O odrzuceniu skierowania fundusz informuje również samego zainteresowanego. Niestety, od tej decyzji pacjentowi nie przysługuje odwołanie.
NIEZBĘDNE DOKUMENTY
Wyjeżdżając na leczenie uzdrowiskowe, należy zabrać:
• potwierdzone przez oddział NFZ skierowanie na leczenie
• dowód tożsamości
• aktualny dowód ubezpieczenia zdrowotnego
• wyniki badań diagnostycznych, konsultacji specjalistycznych oraz kart informacyjnych z leczenia szpitalnego, które mogą mieć związek z pobytem w uzdrowisku
• leki, stale przyjmowane przez kuracjusza
Wskazanie miejsca leczenia
W przypadku potwierdzenia skierowania fundusz ma obowiązek wskazać miejsce, rodzaj oraz termin leczenia uzdrowiskowego. Jeżeli jednak stan zdrowia pacjenta uległ w międzyczasie pogorszeniu i wyjazd do uzdrowiska powinien zostać przyśpieszony, to o zmianie terminu wyjazdu na leczenie decyduje lekarz specjalista. Dokonuje on ponownej oceny skierowania.
Potwierdzenie terminu wyjazdu do uzdrowiska powinno trafić do pacjenta nie później niż 60 dni przed planowanym terminem rozpoczęcia kuracji. Sam pobyt w uzdrowisku trwa 21 dni.
WAŻNE
Potwierdzenie terminu wyjazdu pacjent powinien otrzymać najpóźniej 60 dni przed terminem rozpoczęcia kuracji.
Dwa bezpłatne zabiegi dziennie muszą być bezpośrednio związane z leczeniem choroby, będącej podstawą skierowania. Za pozostałe zabiegi, jeśli chcemy z nich skorzystać, musimy zapłacić.
Rezygnacja z wyjazdu
Pacjent ma prawo zrezygnować z wyjazdu do uzdrowiska. Przyznane skierowanie powinno zostać bezzwłocznie zwrócone do właściwego ze względu na miejsce zamieszkania oddziału funduszu. Każda rezygnacja powinna być uzasadniona i właściwie udokumentowana w formie pisemnej. Oddział funduszu uznaje rezygnacje i zwrot skierowania za zasadny, jeżeli zdecydował o tym:
• brak możliwości uzyskania przez ubezpieczonego urlopu we wskazanym w skierowaniu terminie.
Jeżeli przyczyny zwrotu skierowania zostaną uznane, wyznaczony zostaje nowy termin wyjazdu. W przypadku nieuzasadnionej rezygnacji albo zwrócenia skierowania po terminie rozpoczęcia turnusu bądź braku jego zwrotu, pacjent może ubiegać się o wyjazd do uzdrowiska dopiero po dwóch latach.
Chory skierowany na leczenie w szpitalu uzdrowiskowym ma w nim zagwarantowany bezpłatny pobyt (zakwaterowanie i wyżywienie). Musi jednak zapłacić za dojazd na miejsce kuracji. Jedynie osobom z dysfunkcją narządu ruchu, które nie mogą skorzystać z transportu publicznego (pociągu, autobusu), przysługuje bezpłatny przejazd do szpitala uzdrowiskowego (lub sanatorium) karetką pogotowia. Taka konieczność musi być jednak potwierdzona przez lekarza.
Pobyt chorego w szpitalu uzdrowiskowym jest bezpłatny, a w przypadku wyjazdu do sanatorium uzdrowiskowego wielu kuracjuszy muszą liczyć się z wydatkami. Pacjent płaci bowiem za dojazd do uzdrowiska oraz pokrywa część kosztów wyżywienia i zakwaterowania w sanatorium. Wysokość opłat zależy od terminu pobytu: niższe są w tzw. I sezonie, czyli od 1 października do 30 kwietnia, wyższe – w pozostałych miesiącach roku. Opłaty określa rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 15 grudnia 2004 r. w sprawie leczenia uzdrowiskowego (Dz.U. nr 274, poz. 2724 z późn. zm.).
Żadnych kosztów związanych z wyżywieniem i zakwaterowaniem w uzdrowiskach (zarówno w szpitalu, jak i sanatorium) nie ponosi się w przypadku skierowania tam dzieci (do ukończenia 18 roku życia) i młodzieży uczącej się (do lat 26). Tak samo jest w przypadku dzieci niepełnosprawnych w znacznym stopniu (bez ograniczenia wieku) i dzieci uprawnionych do renty rodzinnej.
Dzieci i młodzież muszą mieć ze sobą ważną legitymację szkolną, studencką lub orzeczenie o niepełnosprawności (w celu weryfikacji np. ich wieku lub stopnia upośledzenia).
Fundusz nie płaci za pobyt w sanatorium rodzica czy opiekuna dzieci.
Za czas pobytu na leczeniu uzdrowiskowym jest pobierana opłata miejscowa (tzw. opłata klimatyczna) – jej wysokość jest zróżnicowana, w zależności od uzdrowiska, ale nie może być wyższa niż 3,20 zł dziennie. Opłat miejscowych nie pobiera się od osób przebywających na leczeniu szpitalnym.
WAŻNOŚĆ SKIEROWANIA
• Skierowanie jest ważne przez 12 miesięcy od daty jego wystawienia.
• Po utracie ważności skierowanie należy odsyłać do lekarza, który je wystawiał, w celu ponownej weryfikacji.
• O utracie ważności skierowania oddział NFZ powiadamia pacjenta pisemnie.
W sanatorium na urlopie
Aby wyjechać do sanatorium w terminie przewidzianym przez fundusz, należy wziąć urlop wypoczynkowy. Pobyt w sanatorium nie stanowi bowiem podstawy do uzyskania zwolnienia lekarskiego.
Inne zasady obowiązują w przypadku konieczności wyjazdu pacjenta do szpitala uzdrowiskowego. Pacjent powinien niezwłocznie powiadomić pracodawcę o przyczynie nieobecności w pracy i przedstawić – otrzymane w szpitalu uzdrowiskowym – zaświadczenie o rozpoczęciu pobytu. Po zakończeniu leczenia chory otrzymuje zaświadczenie usprawiedliwiające czasową nieobecność w pracy.
