Pracodawca nie miał racji. Roczny 150-godzinny limit pracy nadliczbowej dotyczy bowiem każdego pracownika, niezależnie od tego, czy za pracę nadliczbową oprócz normalnego wynagrodzenia otrzymuje dodatek, czy też ma udzielany czas wolny (na swój wniosek zaakceptowany przez pracodawcę albo zgodnie z samodzielną decyzją pracodawcy).
Forma zwiększonej rekompensaty za pracę w godzinach nadliczbowych wybrana przez pracownika (czas wolny zamiast dodatku) w żadnej mierze nie znosi zjawiska pracy nadliczbowej. W dniach wykonywania pracy ponad obowiązującą normę dobową lub ponad przedłużony dobowy wymiar czasu pracy - pracownik niewątpliwie pracował w godzinach nadliczbowych. Udzielenie pracownikowi czasu wolnego nie zmienia tego faktu. Zatem niezależnie od formy rekompensaty, godziny pracy nadliczbowej powinny pomniejszyć roczny limit pracy nadliczbowej.
Przyjęcie innego rozwiązania faktycznie znosiłoby roczny limit pracy w godzinach nadliczbowych i zmierzałoby do obejścia przepisów ochronnych z zakresu czasu pracy.
Zatem ze względu na szczególne potrzeby pracodawcy w II połowie roku możliwe jest wykonywanie pracy nadliczbowej wyłącznie przez 30 godzin.
Warto przypomnieć też, że ustalony w kodeksie pracy roczny limit pracy w godzinach nadliczbowych może być zarówno obniżony, jak i podwyższony, poprzez stosowny zapis w regulaminie pracy (lub układzie zbiorowym pracy czy umowie o pracę, jeśli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy i nie musi ustalać regulaminu pracy).
Możliwe jest zatem wprowadzenie zmiany do obowiązującego regulaminu pracy, polegającej na przyjęciu podwyższonego rocznego limitu pracy w godzinach nadliczbowych. Takie postanowienie może być wprowadzone na okres jednego roku kalendarzowego.
JADWIGA SOWIŃSKA
ekspert prawa pracy
PODSTAWA PRAWNA
• Art. 151 par. 4 ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (t.j. Dz.U. nr 21, poz. 94 z późn. zm.).