Pożyczkę zaciągniętą przez dłużnika może spłacić poręczyciel. Podstawą do tego jest umowa z bankiem. Przez umowę poręczenia poręczyciel zobowiązuje się w stosunku do banku, że spłaci pożyczkę zaciągniętą przez dłużnika, gdyby ten zobowiązania nie wykonał (na przykład nie zwrócił pieniędzy). Oświadczenie poręczyciela powinno być pod rygorem nieważności złożone na piśmie.
Jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia, bank musi zawiadomić o tym niezwłocznie poręczyciela. Poręczyciel powinien natomiast zawiadomić niezwłocznie dłużnika o dokonanej przez siebie zapłacie długu. Gdyby tego nie uczynił, a dłużnik zobowiązanie wykonał, wówczas nie może żądać od dłużnika zwrotu kwoty, którą wpłacił bankowi, chyba że dłużnik działał w złej wierze (tzn. wiedział o spłaceniu długu przez poręczyciela).
Jeżeli poręczenie zostało udzielone za wiedzą dłużnika, to powinien on niezwłocznie zawiadomić poręczyciela w dokonanej przez siebie zapłacie długu. Może się jednak zdarzyć, że tego nie zrobi. Wówczas poręczyciel, który wpłacił pieniądze, może żądać od dłużnika zwrotu uiszczonej kwoty, pod warunkiem, że nie działał w złej wierze.
Formą zabezpieczenia udzielonego kredytu może być również tzw. przystąpienie do kredytu przez inną osobę. Polega ono na tym, że osoby przystępujące do kredytu odpowiadają za dług łącznie z kredytobiorcą. Osoba, która zaciągnęła kredyt nadal bowiem odpowiada za dług i nie zostanie z niego zwolniona.
Przystąpienie do kredytu następuje na podstawie umowy, którą zawiera bank z przystępującym, albo kredytobiorca z przystępującym. Taką formę zabezpieczenia banki stosują najczęściej wtedy, gdy dłużnik ma małą zdolność kredytową - np. osiąga niewielkie zarobki albo jest w starszym wieku. Natomiast po połączeniu dochodów kredytobiorcy i przystępującego do kredytu jego zdolność kredytowa rośnie.
Kliknij aby zobaczyć ilustrację.
Wzór umowy poręczenia
MAŁGORZATA PIASECKA-SOBKIEWICZ
Podstawa prawna
- Art. 876-887 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz.U. nr 16, poz. 93 ze zm.).