Rodzice podarowali synowi zabudowaną nieruchomość. Obdarowany oświadczył, że w budynku będzie mieszkać przez co najmniej pięć lat, zatem spełnia warunki do ulgi mieszkaniowej z art. 16 ustawy o podatku od spadków i darowizn.
Organ podatkowy wszczął postępowanie, gdyż stwierdził zaniżenie wartości gruntu. Podatnik zgodził się jednak na proponowaną kwotę i załączył nowy akt notarialny, w którym strony umowy dokonały stosownych korekt. Nie mógł stawić się osobiście na wezwanie organu, ponieważ wyjechał na rok do Hiszpanii w związku z wymianą studencką.
W konsekwencji organ wydał decyzję ustalającą podatek od darowizny, wywodząc, że korzystanie z ulgi z art. 16 uzależnione jest od bezpośredniego i niezwłocznego zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych osób, które nabyły spadek bądź darowiznę. Skoro podatnik przebywał za granicą, wymogu tego nie spełniono. Organ II instancji podzielił ten pogląd, uznając, że ustawodawca nie dał możliwości przerwania biegu pięcioletniego terminu, a następnie jego kontynuacji.
WSA uchylił decyzję. Wskazał, że przy braku definicji miejsca zamieszkania w ustawach podatkowych należy nawiązać do art. 25 kodeksu cywilnego. Jest to więc centrum życiowej działalności osoby, z którym związany jest zamiar stałego pobytu. Zdaniem sądu, przebywanie na wymianie studenckiej nie przesądziło o przeniesieniu miejsca zamieszkania. Ponadto skarżący nie miał innego lokalu, który spełniałby jego potrzeby mieszkaniowe po powrocie z zagranicy.
Sygn. akt I SA/Gd 598/06
MIROSŁAW KAŹMIERSKI
Zespół Zarządzania Wiedzą Podatkową firmy Deloitte