Czy uwzględniamy ekwiwalent

Pracodawca ma obowiązek nieodpłatnego zapewnienia pracownikom odzieży i obuwia roboczego, spełniających wymagania określone w Polskich Normach, jeżeli odzież własna może ulec zniszczeniu lub znacznemu zabrudzeniu oraz ze względu na wymaganie technologiczne, sanitarne lub bezpieczeństwa i higieny pracy. Wynika to z przepisów zawartych w art. 237⁷ par. 4 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 z późn. zm.). W przepisach jednocześnie przewidziano, że pracodawca może ustalić stanowiska, na których za zgodą pracowników będą oni używali własnej odzieży i obuwia roboczego, spełniających wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy. Wówczas pracownikowi, który wyrazi zgodę na używanie własnej odzieży oraz obuwia roboczego (i będzie ich faktycznie używał w pracy), pracodawca wypłaca ekwiwalent pieniężny w wysokości uwzględniającej ich aktualne ceny (art. 237⁷ par. 4 kodeksu pracy).

Przypomnijmy, że wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw. Wynika to z art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.).

Zatem ekwiwalent pieniężny wypłacony przez pracodawcę pracownikowi, który wyraził zgodę na używanie własnej odzieży oraz obuwia roboczego (i faktycznie używał ich w pracy), jest zwolniony z opodatkowania na podstawie wspomnianego art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na takim stanowisku stoją organy podatkowe (patrz m.in. wyjaśnienia Podkarpackiego Urzędu Skarbowego, nr PUS.I/415/13-2/05, z 11 lipca 2005 r.).

Krzysztof Tomaszewski

krzysztof.tomaszewski@infor.pl