Jeżeli pracownik mieszka w innej miejscowości niż jego zakład pracy, to często musi wydawać na dojazdy znaczne kwoty. Zdarza się, że są one wyższe od limitów określonych w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm. - dalej ustawa o PIT). Nie wszyscy wiedzą, że w takiej sytuacji można w zeznaniu rocznym rozliczyć faktyczne wydatki. Należy tylko spełnić warunki przewidziane w ustawie o PIT.
Limity kwotowe
Zgodnie z obowiązującym w 2006 roku art. 22 ust. 2 ustawy o PIT, koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, w przypadku gdy:
- podatnik uzyskiwał przychody od jednego zakładu pracy - wynosiły 102,25 zł miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1227 zł,
- podatnik uzyskiwał przychody równocześnie od więcej niż jednego zakładu pracy - nie mogły przekroczyć łącznie 1840,77 zł za rok podatkowy,
- miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika było położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskiwał dodatku za rozłąkę - wynosiły 127,82 zł miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 1533,84 zł,
- podatnik uzyskiwał przychody równocześnie od więcej niż jednego zakładu pracy, a miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika było położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, i podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę - nie mogły przekroczyć łącznie 2300,94 zł za rok podatkowy.
Te właśnie limity trzeba, co do zasady, uwzględniać rozliczając podatek dochodowy od osób fizycznych za 2006 rok.
Faktyczne wydatki
Warto jednak pamiętać o bardzo istotnej regulacji zawartej w art. 22 ust. 11 ustawy o PIT.
Wynika z niej, że jeżeli jednak roczne koszty uzyskania przychodów określone w art. 22 ust. 2 ustawy o PIT są niższe od wydatków na dojazd do zakładu lub zakładów pracy środkami transportu autobusowego, kolejowego, promowego lub komunikacji miejskiej, to w rocznym rozliczeniu podatku koszty te mogą być przyjęte w wysokości wydatków faktycznie poniesionych, udokumentowanych wyłącznie imiennymi biletami okresowymi.
PRZYKŁAD: TRZEBA MIEĆ IMIENNE BILETY
Przez cały ubiegły rok podatnik kupował okresowe imienne bilety. W sumie w 2006 roku wydał na dojazdy 1620 zł. I właśnie tę kwotę uwzględni w rocznym PIT. Pan Andrzej bowiem nie uzyskiwał dodatku za rozłąkę. Choć w przypadku podatnika kwotowy limit wynikający z ustawy wynosi 1533,84 zł, to rozliczy faktyczne wydatki dzięki temu, że może je udokumentować imiennymi biletami okresowymi.
Podstawa prawna
Podstawa prawna:
- Art. 22 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.).
Krzysztof Tomaszewski