Kwestie związane z VAT od świadczeń dla pracowników w praktyce często sprawiają problemy – wynika z sygnałów czytelników. Nie zawsze wiadomo, w jaki sposób należy rozliczać podatek od tego rodzaju świadczeń.
Jeżeli przekazanie towaru lub świadczenie usługi uwarunkowane jest potrzebami wynikającymi z obowiązków pracowniczych, to siłą rzeczy będzie ono związane z prowadzoną przez podatnika działalnością (np. przekazanie telefonu komórkowego do wykorzystywania w celach służbowych) – wyjaśnił „Gazecie Prawnej” Andrzej Dębiec, partner i szef działu podatkowego Międzynarodowej Kancelarii Lovells. Jak podkreślił, w konsekwencji przekazanie na rzecz pracowników towarów (usług), do którego obligują podatnika obowiązujące przepisy, np. wydanie odzieży roboczej, nie powinno zostać uznane za czynność podlegającą VAT. Natomiast nieodpłatne przekazanie pracownikowi towarów, których sprzedażą zajmuje się podatnik, co do zasady będzie podlegało VAT. Jak z powyższego wynika, należałoby rozdzielić relacje cywilnoprawne pracodawcy i pracownika od obowiązków nakładanych na pracodawcę przez przepisy prawa pracy. Kwestia ta była podnoszona również na gruncie poprzednio obowiązujących przepisów VAT. Za przepisy prawa pracy zgodnie z art. 9 kodeksu pracy należy uznać regulacje tego kodeksu oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy – podkreślił Andrzej Dębiec.
Jak wygląda sytuacja, jeżeli chodzi o praktyczne stosowanie tych unormowań? Choć z pozoru kwestia ta wydaje się prosta, to w praktyce budzi jednak wiele wątpliwości.
