Korekta zeznań i deklaracji podatkowych - pisma i orzeczenia

(...) W 2001 r. podatnicy zakupili samochód osobowy za kwotę 606 000 zł i w latach 2002 i 2003, pomimo podwyższenia od 1 stycznia 2002 r. limitu wartości samochodu osobowego (od której naliczana amortyzacja stanowi koszt w rachunku podatkowym) do 20 000 euro, zaliczyli do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne w części ustalonej od wartości samochodu, stanowiącej równowartość 10 000 euro. Wobec tego podatnicy pytają, czy mają „prawo do zwiększenia odpisów amortyzacyjnych za 2004 r.” z tego tytułu i jednorazowego zwiększenia (na koniec roku) kosztów uzyskania przychodów, bez obowiązku złożenia korekt deklaracji PIT-5 za poszczególne miesiące 2004 r.

(...) Od 1 stycznia 2002 r. kosztem uzyskania przychodów są odpisy amortyzacyjne w części ustalonej od wartości samochodu nieprzewyższającej równowartości 20 000 euro (przeliczonej na złote według kursu średniego euro, ogłaszanego przez NBP z dnia przekazania samochodu do używania), bez względu na to, czy samochód został nabyty i wprowadzony do ewidencji środków trwałych przed dniem 1 stycznia 2002 r., czy po tym dniu. Tym samym podatnicy mają prawo do skorygowania kosztów uzyskania przychodów 2004 r. o różnicę pomiędzy odpisami amortyzacyjnymi naliczonymi od wartości samochodu nieprzewyższającej równowartości 20 000 euro a amortyzacją naliczoną od wartości tego samochodu zaliczoną do kosztów uzyskania przychodów na warunkach sprzed 1 stycznia 2002 r.

Biorąc pod uwagę fakt, że odpisy amortyzacyjne w firmie „J.” naliczane są miesięcznie, podatnicy w trakcie roku podatkowego powinni złożyć korekty poszczególnych deklaracji PIT-5 za 2004 r. oraz pisemnie uzasadnić przyczynę korekty (art. 81 Ordynacji podatkowej). Skoro jednak nadpłatę wynikającą z zaliczek na podatek zwraca się po zakończeniu okresu, za który rozlicza się podatek (art. 76c Ordynacji podatkowej), zaś zakończenie roku podatkowego powoduje, że zaliczki tracą swój byt prawny (bowiem powstaje zobowiązanie za rok podatkowy) aktualnie podatnicy mogą uwzględnić przedmiotową korektę w zeznaniu za rok podatkowy 2004.

(...) Zgodnie z art. 6 ust. 3 ww. ustawy o podatku dochodowym (od osób fizycznych), w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2003 r., powyższa zasada (wspólnego opodatkowania małżonków) ma zastosowanie również, jeżeli jeden z małżonków w roku podatkowym nie uzyskał przychodów ze źródeł, z których dochód jest opodatkowany zgodnie z art. 27, lub osiągnął dochody w wysokości niepowodującej obowiązku uiszczenia podatku.

Natomiast sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, w świetle art. 6 ust. 8 ww. ustawy o podatku dochodowym, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2003 r., nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków mają zastosowanie przepisy ustawy z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. Nr 144, poz. 930 z późn.zm.).

W świetle powyższego podatnik może złożyć korektę zeznania rocznego za 2003 r. i rozliczyć się wspólnie z małżonką, jeżeli między małżonkami istnieje wspólność majątkowa, małżonkowie pozostają w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy oraz do żadnego z małżonków nie mają zastosowania przepisy ustawy z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. Nr 144, poz. 930 z późn.zm.).

Jednocześnie należy zwrócić uwagę na treść przepisu art. 6 ust. 10 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2003 r., który stanowi, że zasada opodatkowania dochodów wspólnie z małżonkiem nie ma zastosowania do podatników, którzy wniosek, wyrażony w zeznaniu podatkowym, określony w art. 6 ust. 2 ww. ustawy, złożą po terminie, o którym mowa w art. 45 ust. 1 (...). Zatem warunkiem koniecznym do spełnienia w celu dokonania wspólnego rozliczenia z małżonkiem za 2003 r. jest również złożenie wniosku o wspólne opodatkowanie, wyrażonego w zeznaniu podatkowym, w terminie do 30 kwietnia 2004 r.

Podatnikowi nie przysługuje prawo do odsetek od nadpłaty w przypadku wystąpienia następującej sekwencji zdarzeń: a) organ podatkowy I instancji wydaje decyzję, w której zmniejsza podatnikowi stratę za rok podatkowy; b) organ podatkowy wzywa podatnika do korekty deklaracji podatkowych za lata, w których powyższa strata została odliczona; c) podatnik dokonuje korekt i w konsekwencji płaci podwyższony podatek dochodowy; d) decyzja organu I instancji, w której zmniejszono podatnikowi stratę, zostaje uchylona przez organ wyższego stopnia.

W sytuacji gdy nadpłata została wykazana dopiero w zeznaniu korygującym zeznania roczne (zasadnicze) złożone w terminach przewidzianych stosownymi przepisami prawa, a nadpłata powstała w wyniku skorygowania wydatków mieszkaniowych, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 5 i 6 ustawy z 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, które nie zostały wykazane w zeznaniach rocznych za wymienione lata, za dzień powstania nadpłaty należało przyjąć dzień złożenia zeznania korygującego, bowiem późniejsze korekty zeznania nie mają wpływu na obowiązek wypłaty odsetek.

Protokół z kontroli wydanej przed złożeniem przez podatnika deklaracji korygującej zeznanie podatkowe, niezawierającej żadnych wskazań co do ewentualnego naruszenia prawa podatkowego, nie ogranicza i nie odbiera prawa do złożenia korekty zeznania.