Maciej Wojdowski

Odsetki prolongacyjne to instytucja regulowana przepisami ustawy o terminach zapłaty. Odsetki te są także powszechnie nazywane kredytem kupieckim z uwagi na odroczony termin płatności. Podstawowa, a zarazem zasadnicza regulacja zawarta jest w art. 5 ww. ustawy, zgodnie z którym, jeżeli strony transakcji handlowej, z wyłączeniem podmiotu publicznego będącego podmiotem leczniczym w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 2–4 ustawy z 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej, przewidziały w umowie termin zapłaty dłuższy niż 30 dni, wierzyciel może żądać odsetek ustawowych po upływie 30 dni, liczonych od dnia spełnienia swojego świadczenia i doręczenia dłużnikowi faktury lub rachunku, potwierdzających dostawę towaru lub wykonanie usługi, do dnia zapłaty, ale nie dłużej niż do dnia wymagalności świadczenia pieniężnego.

Wezwanie do zapłaty wraz z wezwaniem do zapłaty odsetek stosuje się w celu „przypomnienia” dłużnikowi o spoczywającym na nim obowiązku spełnienia świadczenia. Dokument ten jest także nazywany „przedsądowym wezwaniem do zapłaty”. Dokument taki jest stosowany z uwagi na praktykę powszechnie występującą w obrocie gospodarczym.

Wskazanie odsetek na fakturze może dotyczyć sytuacji, gdy wystawca faktury, w której zawarte są odsetki, nie otrzymał w terminie świadczenia z poprzedniej faktury. Innymi słowy, gdy jednostka spełnia świadczenie okresowe albo na rzecz jednostki spełniane jest świadczenie okresowe, to w przypadku wystąpienia opóźnienia doliczane są odsetki ujęte w fakturze za następny okres świadczeniowy.

Należności publicznoprawne niepowiązane z kontami zespołu 7 mogą występować tylko wtedy, gdy należność publicznoprawna jest traktowana jako wierzytelność przysługująca danej jednostce, a oczekiwany jej zwrot ma być traktowany jako zwrot wydatków w rozumieniu finansów publicznych oraz jednocześnie jako korekta kosztów. Zagadnienie to było już analizowane w punkcie dotyczącym tzw. zwrotu wydatków, z tym zastrzeżeniem, że analiza nie dotyczyła wszystkich rodzajów decyzji administracyjnych. Paradoksalnie rzecz dotyczy takich decyzji administracyjnych, które w swej istocie dotyczą skomplikowanego stanu faktycznego, o którym rozstrzyga decyzja administracyjna i który to stan faktyczny można zaklasyfikować do korekty kosztów jako błędu w rozumieniu uor.