Biuro rachunkowe jest zobowiązane do stosowania środków bezpieczeństwa finansowego w momencie zawierania umowy z klientem, ale nie tylko. Może być do tego zobowiązane ponownie także wtedy gdy już w trakcie trwania umowy z klientem zajdą okoliczności wskazane w ustawie o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu.
Biuro rachunkowe powinno ponownie zastosować tzw. "środki bezpieczeństwa finansowego" wymagane ustawą o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (- dalej "ustawa AML"), jeżeli w trakcie trwania umowy z klientem:
1. doszło do zmiany uprzednio ustalonego charakteru lub okoliczności stosunków gospodarczych
2. doszło do zmiany uprzednio ustalonych danych dotyczących klienta lub beneficjenta rzeczywistego;
3. biuro rachunkowe było w ciągu danego roku kalendarzowego zobowiązane na podstawie przepisów prawa do skontaktowania się z klientem w celu weryfikacji informacji dotyczących beneficjentów rzeczywistych, w szczególności, gdy obowiązek taki wynikał z przepisów ustawy z 9 marca 2017 r. o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami.
Przykład
Biuro rachunkowe otrzymuje prośbę od klienta będącego spółką z ograniczoną odpowiedzialnością o przygotowanie deklaracji PCC-3 w związku ze sprzedażą 75% udziałów spółki. W takiej sytuacji biuro rachunkowe powinno zastosować środki bezpieczeństwa finansowego w związku z potencjalną możliwością zmiany danych dotyczących beneficjenta rzeczywistego.
Co obejmują środki bezpieczeństwa finansowego?
Dla przypomnienia środki bezpieczeństwa finansowego obejmują:
1. identyfikację klienta oraz weryfikację jego tożsamości;
2. identyfikację beneficjenta rzeczywistego oraz podejmowanie uzasadnionych czynności w celu:
a. weryfikacji jego tożsamości,
b. ustalenia struktury własności i kontroli - w przypadku klienta będącego osobą prawną, jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej lub trustem;
4. ocenę stosunków gospodarczych i, stosownie do sytuacji, uzyskanie informacji na temat ich celu i zamierzonego charakteru;
5. bieżące monitorowanie stosunków gospodarczych klienta, w tym:
a. analizę transakcji przeprowadzanych w ramach stosunków gospodarczych w celu zapewnienia, że transakcje te są zgodne z wiedzą instytucji obowiązanej o kliencie, rodzaju i zakresie prowadzonej przez niego działalności oraz zgodne z ryzykiem prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu związanym z tym klientem,
b. badanie źródła pochodzenia wartości majątkowych będących w dyspozycji klienta - w przypadkach uzasadnionych okolicznościami,
c. zapewnienie, że posiadane dokumenty, dane lub informacje dotyczące stosunków gospodarczych są na bieżąco aktualizowane.
Podsumowując, należy przyjąć, że przepisy ustawy AML nakładają na biura rachunkowe swoisty obowiązek ciągłej weryfikacji i aktualizacji danych klientów oraz beneficjentów rzeczywistych.