Czym jest III filar?

Już w trakcie wprowadzania zmian w powszechnym systemie emerytalnym w 1999 roku wiadome było, że stopa zastąpienia emerytur wypłacanych z nowego systemu, tj. relacja emerytury do ostatniego wynagrodzenia  osób przechodzących na emeryturę, ulegnie zmniejszeniu. Z uwagi na te prognozy zakładano, że duża część społeczeństwa będzie odkładać dobrowolnie dodatkowe kwoty w III filarze emerytalnym, mającym w stosunku do dwóch obowiązkowych filarów charakter uzupełniający. Dopiero kwoty pochodzące z tych trzech źródeł systemu emerytalnego miały zapewniać odpowiedni poziom świadczeń po zakończeniu życia zawodowego.

W III filarze polskiego systemu emerytalnego, obok grupowej formy oszczędzania na emeryturę w Pracowniczych Programach Emerytalnych (PPE), istnieją dwie, wsparte zachętami podatkowymi, formy indywidualnego dobrowolnego oszczędzania kapitału, mającego w przyszłości uzupełnić świadczenia emerytalne, pochodzące z obowiązkowego systemu ubezpieczeń, tj. z ZUS i z OFE. Są to Indywidualne Konta Emerytalne (IKE) oraz Indywidualne Konta Zabezpieczenia Emerytalnego (IKZE).

Zobacz serwis: Emerytury

Niestety  gromadzenie oszczędności w III filarze nie jest wciąż powszechne. Także wysokość odkładanych tam pieniędzy nie jest wystarczająca, by w zasadniczy sposób zwiększyć przyszłe  emerytury.

Niski poziom oszczędności w III filarze wynika między innymi  z tego, że część gospodarstw domowych uwierzyła, że „oszczędza” w II filarze(OFE). Może na to wskazywać fakt, że w Czechach, gdzie nie było II filara, ok. 70% gospodarstw domowych gromadzi oszczędności w III filarze już od połowy lat dziewięćdziesiątych.

W związku z powyższym w ubiegłym roku – równolegle ze zmianami w OFE – zostały wprowadzone rozwiązania mające na celu rozwój III filara emerytalnego. Czytaj więcej: Indywidualne Konto Zabezpieczenia Emerytalnego.

Zapisz się na nasz newsletter

Źródło: emerytura.gov.pl