Dzienniki Urzędowe - rok 2012 poz. 29

Na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2011 r. Nr 287, poz. 1687, Nr 217, poz. 1280 i Nr 230, poz. 1371) zarządza się, co następuje.

1) zaginięcie osoby – zaistnienie zdarzenia, uniemożliwiającego ustalenie miejsca pobytu osoby fizycznej i zapewnienie ochrony jej życia, zdrowia lub wolności, wymagające jej odnalezienia albo udzielenia pomocy;

2) osoba zaginiona kategorii I – osobę, która opuściła nagle ostatnie miejsce swojego pobytu w okolicznościach uzasadniających podejrzenie popełnienia na jej szkodę przestępstwa przeciwko życiu, zdrowiu lub wolności, albo uzasadniających podejrzenie zagrożenia dla jej życia, zdrowia lub wolności, w szczególności:

a) wskazujących na realną możliwość popełnienia przez nią samobójstwa,

b) jeśli jest to osoba małoletnia do lat 15 i jej zaginięcie zgłoszono po raz pierwszy,

c) jeśli jest to osoba, która z powodu wieku, choroby, upośledzenia umysłowego lub innego zakłócenia czynności psychicznych nie może kierować swoim postępowaniem albo wymaga opieki lub pomocy innych osób;

3) osoba zaginiona kategorii II – osoba, która opuściła ostatnie miejsce swojego pobytu w okolicznościach nieuzasadniających niezwłocznej potrzeby zapewnienia ochrony jej życia, zdrowia lub wolności, albo udzielenia pomocy, w szczególności gdy:

a) nie istnieją przesłanki wymienione w pkt 2 i 4,

b) osoba zaginiona okazywała wcześniej niezadowolenie z własnej sytuacji życiowej lub zamiar jej zmiany, zabierając ze sobą rzeczy osobiste,

c) osoba zaginiona opuściła ostatnie miejsce swojego pobytu z własnej woli;

4) osoba zaginiona kategorii III:

a) osoba małoletnia, której zaginięcie jest samowolnym oddaleniem się w wyniku kolejnej ucieczki z domu rodzinnego, domu dziecka lub ośrodka opiekuńczego, bądź innej tego rodzaju placówki, w której przebywała ona na mocy orzeczenia sądu i nie była pozbawiona wolności, o ile nie zachodzą przesłanki określone w pkt 2,

b) osoba pełnoletnia, która w związku z przymusowym umieszczeniem jej przez uprawniony organ w szpitalu psychiatrycznym, domu pomocy społecznej, środowiskowym domu samopomocy lub innej tego rodzaju placówce samowolnie oddaliła się ze wskazanego miejsca pobytu, o ile nie zachodzą przesłanki określone w pkt 2,

c) osoba małoletnia zaginiona w związku z tzw. „porwaniem rodzicielskim”, o ile nie zachodzą przesłanki określone w pkt 2 z uwzględnieniem warunków przyjęcia zgłoszenia takiej osoby wskazanego w § 3 ust. 3;

5) porwanie rodzicielskie – jest sytuacją, w której jedno z rodziców lub opiekunów posiadających pełną władzę rodzicielską bez woli i wiedzy drugiego z nich pod pretekstem krótkotrwałego pobytu wywozi lub zatrzymuje osobę małoletnią na stałe, pozbawiając tym samym drugiego rodzica lub opiekuna posiadającego pełną władzę rodzicielską możliwości utrzymywania kontaktu z małoletnim w przysługującym mu zgodnie z prawem zakresie;

6) osoba o nieustalonej tożsamości, zwana dalej „NN osobą” – osoba, której dane personalne są nieznane, niepełne lub niewiarygodne, w szczególności gdy:

a) jest to następstwem choroby, uniemożliwiającej samodzielne podejmowanie decyzji przez tę osobę,

b) osoba ta zataja swoją tożsamość w sytuacji mającej znaczenie prawne;

7) nieznane zwłoki i szczątki ludzkie, zwane dalej „NN zwłokami” – ciało osoby zmarłej odnalezione w stanie lub okolicznościach uniemożliwiających jego identyfikację, w tym części ciała ludzkiego odłączone od całości, jeżeli umożliwiają pobranie próbek biologicznych do badań genetycznych; nie stanowią NN zwłok noworodki urodzone martwe;

8) miejsce zaginięcia – miejsce, w którym osoba zaginiona przebywała po raz ostatni przed zaginięciem, co potwierdzają wiarygodne informacje;

9) miejsce zameldowania – miejsce, w którym osoba została zameldowana na pobyt stały lub czasowy;

10) miejsce zamieszkania – miejsce, w którym osoba przebywała przed zaginięciem;

11) zbiory daktyloskopijne i zbiory zdjęć sygnalitycznych – zbiory odbitek linii papilarnych i zbiory kart albumowych prowadzone na zasadach określonych w przepisach w sprawie uzyskiwania, przetwarzania i wykorzystywania przez Policję informacji oraz sposobów zakładania i prowadzenia zbiorów tych informacji;

12) osoba uprawniona – osoba, która zawiadomiła Policję o zaginięciu osoby, to jest:

a) członek rodziny, opiekun prawny lub przedstawiciel ustawowy osoby zaginionej,

b) kierownik instytucji, w której osoba zaginiona lub NN osoba przebywała w celu leczenia albo sprawowania nad nią opieki,

c) przedstawiciel właściwego urzędu konsularnego, jeżeli osobą zaginioną jest cudzoziemiec,

d) inna osoba, która w złożonym zawiadomieniu uzasadnia podejrzenie popełnienia przestępstwa przeciwko życiu, zdrowiu lub wolności osoby zaginionej, albo wskazuje jednoznacznie okoliczności zaginięcia osoby;

13) baza danych DNA – baza danych zawierająca informację o wynikach analizy kwasu dezoksyrybonukleinowego zwana dalej bazą danych DNA prowadzona na zasadach określonych w zarządzeniu nr 1565 Komendanta Głównego Policji z dnia 29 grudnia 2005 r. w sprawie wykonywania przez policjantów zadań związanych z prowadzeniem bazy danych zawierającej informacje o wynikach analizy kwasu dezoksyrybonukleinowego (Dz. Urz. KGP z 2006 r. Nr 1, poz. 2);

14) rejestracja i sprawdzenie w ewidencji policyjnej – czynności wykonywane w trybie i na zasadach określonych w przepisach regulujących prowadzenie i funkcjonowanie Krajowego Systemu Informacyjnego Policji oraz metody i formy przetwarzania w tym systemie informacji uzyskiwanych przez Policję;

15) ewidencja policyjna – zestaw centralnych zbiorów informacji o nazwie Krajowy System Informacyjny Policji (KSIP);

16) INTERPOL – Międzynarodowa Organizacja Policji Kryminalnej INTERPOL;

17) biuro KGP właściwe do koordynowania poszukiwań międzynarodowych – komórka organizacyjna Komendy Głównej Policji wyznaczona do wykonywania zadań Krajowego Biura INTERPOL oraz Biuro SIRENE;

18) biuro KGP właściwe do koordynowania międzynarodowej wymiany informacji – komórka organizacyjna Komendy Głównej Policji wyznaczona do wykonywania zadań Krajowego Biura INTERPOL w zakresie koordynowania i prowadzenia międzynarodowej wymiany informacji o charakterze kryminalnym;

19) oficerowie kontaktowi – oficerowie kontaktowi do spraw międzynarodowej wymiany informacji kryminalnych ustanowieni w komendach wojewódzkich (Stołecznej) Policji;

20) jednostka Policji – jednostka organizacyjna Policji, o której mowa w § 2 pkt 1 zarządzenia nr 1041 Komendanta Głównego Policji z dnia 28 września 2007 r. w sprawie szczegółowych zasad organizacji i zakresu działania komend, komisariatów i innych jednostek organizacyjnych Policji (Dz. Urz. KGP Nr 18, poz. 135, z późn. zm.).

2. Ilekroć w zarządzeniu jest mowa o komendantach wojewódzkich Policji lub komendach wojewódzkich Policji oraz komendantach powiatowych/miejskich Policji albo komendach powiatowych/miejskich Policji, należy przez to rozumieć odpowiednio Komendanta Stołecznego Policji lub Komendę Stołeczną Policji oraz komendanta rejonowego Policji albo komendę rejonową Policji.

2. Zawiadomienie o zaginięciu osoby zakwalifikowanej do kategorii III, którego wzór stanowi załącznik nr 2 do zarządzenia, przyjmuje się bezpośrednio od osoby uprawnionej. W przypadku gdy zawiadomienie od uprawnionej osoby zostało przekazane drogą telefoniczną, mailową lub pocztową, należy sporządzić notatkę urzędową zawierającą informacje wymienione w załączniku nr 2. Sama notatka nie stanowi podstawy do rejestracji osoby zakwalifikowanej do kategorii III jako zaginionej.

3. Zawiadomienie o zaginięciu osoby w wyniku tzw. „porwania rodzicielskiego” przyjmuje się od rodzica zgłaszającego zaginięcie i kwalifikuje do kategorii III, w sytuacji gdy drugi rodzic lub opiekun prawny posiadający pełną władzę rodzicielską bez porozumienia ze zgłaszającym rodzicem zabiera osobę małoletnią, nie informując tego rodzica o jej miejscu pobytu. Nie dokonuje się przyjęcia zawiadomienia o zaginięciu osoby w wyniku tzw. „porwania rodzicielskiego” w przypadku gdy możliwe jest zakwalifikowanie zaginięcia osoby do kategorii I lub II albo w sytuacji gdy od właściwego sądu rodzinnego i opiekuńczego wpłynął do Policji wniosek o ustalenie miejsca pobytu osoby małoletniej.

4. Odstępuje się od przyjęcia zawiadomienia o zaginięciu osoby po upływie pięciu lat od daty jej zaginięcia.

5. Zawiadomienie o zaginięciu osoby jest obowiązany przyjąć dyżurny jednostki Policji, do której zgłosiła się osoba uprawniona, lub wyznaczony przez niego policjant tej jednostki.

6. Każdy pełniący służbę policjant, inny niż wymieniony w ust. 5, do którego zgłosi się osoba uprawniona, jest obowiązany:

1) przyjąć od osoby uprawnionej zawiadomienie o zaginięciu osoby;

2) niezwłocznie przekazać zawiadomienie o zaginięciu osoby do dyżurnego najbliższej jednostki Policji oraz podjąć określone przez niego czynności w niezbędnym zakresie;

3) sporządzić notatkę służbową z wykonanych czynności i przekazać ją dyżurnemu jednostki Policji, o którym mowa w pkt 2.

7. Jeżeli z treści przyjętego zawiadomienia o zaginięciu osoby wynika, iż istnieje realna możliwość szybkiego odnalezienia osoby zaginionej, a zwłaszcza małoletniej lub wymagającej opieki albo gdy zachodzi obawa bezpośredniego zagrożenia życia, zdrowia lub wolności tej osoby – dyżurny jednostki Policji, o którym mowa w ust. 5 lub w ust. 6 pkt 2, zarządza i nadzoruje w niezbędnym zakresie przebieg czynności poszukiwawczych zmierzających do odnalezienia osoby.

1) pełne dane personalne osoby zaginionej;

2) cechy wyglądu zewnętrznego z uwzględnieniem znaków szczególnych;

3) opis ubioru z uwzględnieniem znaków lub cech szczególnych poszczególnych elementów;

4) oznaczenie grupy krwi;

5) opis przedmiotów posiadanych w czasie zaginięcia, w tym numer telefonu komórkowego osoby zaginionej;

6) miejsce i okoliczności zaginięcia;

7) informacje ostanie zdrowia osoby zaginionej, w tym dane dotyczące upośledzeń fizycznych oraz psychicznych, nałogach oraz charakter nawyków i skłonności z uwzględnieniem prób samobójczych oraz innych zagrożeń dla bezpieczeństwa własnego i innych osób;

8) rodzaj, czas trwania i skutki poprzednich oddaleń z miejsca pobytu;

9) prawdopodobną przyczynę zaginięcia, w kontekście sytuacji rodzinnej, zawodowej, konfliktów, wypowiedzi, pozostawionych listów;

10) adresy osób i instytucji, do których mogła udać się osoba zaginiona;

11) rodzaj i zakres czynności poszukiwawczych podjętych dotychczas przez rodzinę, znajomych lub podmioty pozapolicyjne;

12) informacje dotyczące opiekuna prawnego osoby zaginionej, w szczególności dane kontaktowe;

13) jeżeli to możliwe informacje dotyczące osoby uprawnionej do odbioru osoby zaginionej w przypadku wystąpienia takiej konieczności;

14) nazwy kont internetowych portali społecznościowych, do których osoba zaginiona należała.

2. Do zawiadomienia o zaginięciu osoby, w miarę możliwości, dołącza się aktualną fotografię osoby zaginionej, przekazaną przez zawiadamiającego o zaginięciu.

3. Jeżeli treść złożonego zawiadomienia o zaginięciu osoby uzasadnia podejrzenie popełnienia przestępstwa, podejmuje się czynności określone w przepisach postępowania karnego, niezależnie od innych przedsięwzięć określonych w zarządzeniu.

4. Przyjmujący zawiadomienie o zaginięciu osoby jest obowiązany do niezwłocznego sprawdzenia osoby w odpowiednich aplikacjach dostępowych Krajowego Systemu Informacyjnego Policji (KSJP) dostępnych przez System Poszukiwaczy Policji (SPP), przy czym ustalenie, że osoba zaginiona jest zarejestrowana w tej ewidencji jako zaginiona na terenie innej jednostki Policji powoduje odstąpienie od przyjęcia takiego zawiadomienia.

5. Czynności policjanta, o których mowa w ust. 4, ograniczają się do sporządzenia notatki zawierającej informacje przekazane przez osobę zgłaszającą, którą następnie należy przesłać do jednostki Policji, która dokonała wcześniejszej rejestracji tej osoby jako zaginionej.

6. Ustalenie, że osoba zaginiona jest poszukiwana w związku z prowadzonym postępowaniem karnym nie jest podstawą do odstąpienia od przyjęcia zawiadomienia o zaginięciu osoby.

7. Jeżeli z treści przyjętego zawiadomienia o zaginięciu osoby wynika, że zaginięcie ma związek z katastrofą statku powietrznego lub wodnego, albo z innym szczególnym zdarzeniem o charakterze klęski żywiołowej, czynności poszukiwawcze i identyfikacyjne są prowadzone w zakresie określonym przez kierownika grupy operacyjno-procesowej, powołanej w związku z zaistnieniem tego zdarzenia.

8. Jeżeli z treści przyjętego zawiadomienia o zaginięciu osoby lub dokonanych sprawdzeń wynika, że jest to kolejne zgłoszenie zaginięcia osoby pełnoletniej i nieubezwłasnowolnionej, po tym jak osoba ta będąc uprzednio zaginioną nie wyraziła zgody na ujawnienie osobie uprawnionej swojego aktualnego miejsca pobytu, składając pisemne oświadczenie, albo też miejsce pobytu osoby jest znane zgłaszającemu, a przekazane informacje nie wskazują na nowe okoliczności uzasadniające podejrzenie popełnienia przestępstwa przeciwko życiu, zdrowiu lub wolności osoby zaginionej albo jej zaginięcia, podejmuje się jedynie czynności sprawdzające w niezbędnym zakresie, które dokumentuje się w formie notatki służbowej bez rejestrowania osoby jako zaginionej w ewidencji policyjnej.

9. Przyjmujący zawiadomienie o zaginięciu osoby powinien poinformować osobę zawiadamiającą o najbliższym znanym punkcie lub kontakcie do organizacji udzielającej pomocy prawnej lub psychologicznej rodzinom osób zaginionych, a w przypadku zaginięcia osoby małoletniej o całodobowej bezpłatnej linii 116 000.

2. Dyżurny jednostki Policji rejestrującej osobę zaginioną w ewidencji policyjnej, w przypadku zakwalifikowania tej osoby do I kategorii, notatkę urzędową, o której mowa w ust. 1, niezwłocznie przesyła do komórki właściwej do prowadzenia poszukiwań i identyfikacji osób w Biurze Kryminalnym Komendy Głównej Policji oraz komendy wojewódzkiej Policji i komendy powiatowej/miejskiej Policji właściwych ze względu na miejsce zamieszkania osoby zaginionej.

1) dokonać rejestracji zawiadomienia o zaginięciu osoby oraz rejestracji osoby zaginionej, zgodnie z treścią § 5;

2) podjąć czynności określone w § 3 ust. 7 i w § 5, w tym zorganizować i przeprowadzić penetrację terenu ostatniego miejsca pobytu osoby zaginionej, wykorzystując w miarę potrzeb i możliwości siły i środki innych jednostek Policji, w tym: środki techniczne, psy służbowe, a także podmioty pozapolicyjne. W trakcie penetracji poszczególnych elementów zabudowań czy pomieszczeń należy dążyć do ujawnienia miejsc, w których osoba zaginiona mogła się ukryć, nie może się z nich wydostać lub gdzie mogą znajdować się jej zwłoki;

3) szczegółowo rozpytać osoby, które jako ostatnie miały kontakt z osobą zaginioną;

4) dokonać sprawdzenia szpitali, pogotowia ratunkowego lub opiekuńczego, izb oraz domów dziecka, noclegowni, izb wytrzeźwień, zakładów prawnej izolacji albo opieki społecznej w rejonie miejsca zaginięcia lub miejsca pobytu;

5) dokonać sprawdzenia ostatniego miejsca pobytu osoby zaginionej celem ujawnienia, zabezpieczenia i utrwalenia śladów i dowodów mogących ukierunkować czynności poszukiwawcze, służące celom identyfikacyjnym, w tym ślady linii papilarnych, próbki pisma ręcznego oraz przedmioty indywidualnego użytku, z których można uzyskać materiał biologiczny do analizy DNA, przy czym z czynności tych należy sporządzić notatkę urzędową;

6) dokonać w miarę możliwości zabezpieczenia i analizy zapisów z monitoringów w rejonie miejsca zaginięcia osoby oraz miejsc, w których po raz ostatni mogła być widziana;

7) dokonać sprawdzenia, czy w rejonie miejsca zaginięcia osoby odnaleziono NN osoby lub NN zwłoki, odpowiadające rysopisowi zaginionej osoby;

8) uzyskać najbardziej aktualną i wyraźną fotografię osoby zaginionej i zarejestrować w ewidencji policyjnej;

9) dokonać rejestracji przedmiotów i dokumentów, które osoba zaginiona miała przy sobie lub nimi dysponowała, w bazie Krajowego Systemu Informacyjnego Policji (KSIP) w kategorii „RZECZ”, określając powód rejestracji jako „W ZAINTERESOWANIU”;

10) po uzyskaniu zgody od osoby uprawnionej do złożenia zawiadomienia o zaginięciu opublikować informację o zaginięciu osoby wraz z jej zdjęciem na portalu internetowym Komendy Głównej Policji;

11) po uzyskaniu zgody osoby uprawnionej spowodować publikację o poszukiwaniu osoby zaginionej w środkach masowego przekazu;

12) zlecić oznaczenie kodu genetycznego materiału biologicznego pochodzącego od osoby zaginionej lub osób z nią spokrewnionych celem porównania go z profilami zarejestrowanymi w bazie danych DNA w terminie 90 dni od dnia przyjęcia zawiadomienia o zaginięciu osoby;

13) podjąć adekwatne do sytuacji czynności operacyjne na zasadach określonych w innych przepisach.

2. W przypadku przyjęcia zawiadomienia o zaginięciu osoby zakwalifikowanej do kategorii II należy:

1) dokonać rejestracji zawiadomienia o zaginięciu osoby oraz rejestracji osoby zaginionej, zgodnie z treścią § 5;

2) uzyskać fotografię osoby zaginionej i wprowadzić do ewidencji policyjnej;

3) po uzyskaniu zgody od osoby uprawnionej do złożenia zawiadomienia o zaginięciu opublikować informację o zaginięciu osoby wraz z jej zdjęciem na portalu internetowym Komendy Głównej Policji;

4) zlecić oznaczenie kodu genetycznego materiału biologicznego pochodzącego od osoby zaginionej lub osób z nią spokrewnionych celem porównania go z profilami zarejestrowanymi w bazie danych DNA w terminie 180 dni od dnia przyjęcia zawiadomienia o zaginięciu;

5) podjąć czynności określone w § 3 ust. 7, jeżeli uzasadnia to treść przyjętego zawiadomienia o zaginięciu osoby.

3. W przypadku przyjęcia zawiadomienia o zaginięciu osoby zakwalifikowanej do kategorii III należy:

1) niezwłocznie podjąć czynności określone w § 3 ust. 7, jeżeli uzasadnia to treść przyjętego zawiadomienia o zaginięciu osoby;

2) dokonać rejestracji zawiadomienia o zaginięciu osoby oraz rejestracji osoby zaginionej zgodnie z treścią § 5;

3) uzyskać informacje umożliwiające podjęcie stosownych działań w związku z poszukiwaniem oraz wydać dyspozycje dotyczące dalszego postępowania w przypadku odnalezienia osoby i wprowadzić te dyspozycje do ewidencji policyjnej;

4) powiadomić właściwy sąd rodzinny i opiekuńczy o samowolnym oddaleniu się osoby małoletniej w wyniku ucieczki z domu rodzinnego, domu dziecka, ośrodka opiekuńczego lub innej tego rodzaju placówki, w której przebywała ona na mocy orzeczenia sądu i nie była pozbawiona wolności;

5) powiadomić właściwy sąd rodzinny i opiekuńczy o wszczęciu poszukiwań osoby małoletniej jako zaginionej, wówczas gdy z podanych przez osobę zgłaszającą okoliczności wynika, że nastąpiło tzw. „porwanie rodzicielskie”, oraz poinformować osobę zawiadamiającą o zaginięciu osoby o zasadności osobistego zwrócenia się do tego sądu z wnioskiem o wskazanie sposobu dalszego postępowania w przypadku ustalenia miejsca pobytu małoletniej osoby zaginionej.

1) udziału w czynnościach, o których mowa w § 3 ust. 7, zarządzonych przez dyżurnego jednostki Policji;

2) udziału w czynnościach dochodzeniowo-śledczych prowadzonych w trybie określonym w art. 308 Kodeksu postępowania karnego w związku z zaginięciem osoby;

3) sprawdzenia informacji podanych przez osobę uprawnioną w złożonym przez nią zawiadomieniu o zaginięciu osoby;

4) uzyskania w uzasadnionym przypadku wykazu połączeń telefonicznych osoby zaginionej i dokonania ich weryfikacji pod kątem przydatności do działań poszukiwawczych;

5) ustalenia prawnej i faktycznej sytuacji rodzinnej małoletniej osoby zaginionej lub ubezwłasnowolnionej;

6) dokonania przeglądu akt spraw prowadzonych wobec lub z udziałem osoby zaginionej, w celu ustalenia świadków, miejsc i innych okoliczności wyznaczających kierunek prowadzonego poszukiwania;

7) dokonania penetracji, innych niż ostatnie, miejsc pobytu osoby zaginionej, w celu ustalenia świadków lub innych faktów lub dowodów umożliwiających odnalezienie osoby zaginionej;

8) udziału w czynnościach operacyjno-rozpoznawczych w środowisku osoby zaginionej.

2. Policjant prowadzący poszukiwanie osoby zaginionej, zakwalifikowanej do kategorii II, niezależnie od czynności określonych w § 9 ust. 2, powinien także uwzględnić konieczność podjęcia czynności wymienionych w § 9 ust. 1 oraz § 10 ust. 1.

3. Czynności w ramach poszukiwań osób zaginionych zakwalifikowanych do kategorii III prowadzi się w ciągu 30 dni od dnia przyjęcia zawiadomienia o zaginięciu osoby, a następnie kontynuuje jako poszukiwanie osoby zaginionej kategorii II.

4. Czynności w ramach poszukiwań osób zaginionych, dotyczących małoletnich zakwalifikowanych do kategorii III, w ciągu pierwszych 30 dni od zawiadomienia o zaginięciu osoby wykonują policjanci komórki organizacyjnej do spraw nieletnich jednostki Policji, a następnie, w przypadku nieodnalezienia osoby, przekazują materiały wraz z analizą wykonanych czynności do właściwej komórki organizacyjnej do spraw prowadzenia poszukiwań jednostki Policji i współpracują z nią w wykonywaniu dalszych czynności.

5. Czynności w ramach poszukiwań osób zaginionych, dotyczących małoletnich zakwalifikowanych do kategorii I lub kategorii II, wykonują właściwe komórki organizacyjne do spraw prowadzenia poszukiwań w jednostce Policji z udziałem komórki organizacyjnej do spraw nieletnich jednostki Policji prowadzącej poszukiwanie.

6. W przypadku ustalenia, iż wystąpiło kolejne zaginięcie tej samej osoby małoletniej lub jest ono wynikiem jej samowolnego oddalenia się z domu rodzinnego, domu dziecka, ośrodka opiekuńczego lub innej tego rodzaju placówki, w której przebywała ta osoba małoletnia na mocy orzeczenia sądu i nie była pozbawiona wolności, należy sporządzić notatkę urzędową i przekazać ją do właściwego miejscowo sądu rodzinnego i opiekuńczego.

2. Jeżeli nie można ustalić miejsca zaginięcia osoby w kraju lub za granicą, właściwą miejscowo do prowadzenia poszukiwania jest jednostka Policji, na której obszarze właściwości terytorialnej osoba zaginiona miała swoje ostatnie znane miejsce zamieszkania.

3. Jeżeli przyjęcie zawiadomienia o zaginięciu osoby następuje po znacznym upływie czasu od chwili zaginięcia osoby, uniemożliwiającego precyzyjne określenie właściwości miejscowej jednostki Policji, poszukiwanie prowadzi jednostka Policji właściwa ze względu na ostatnie miejsce zamieszkania osoby zaginionej.

4. Jeżeli w trakcie czynności poszukiwawczych okaże się, że jednostka Policji, w której przyjęto zawiadomienie o zaginięciu osoby, nie jest właściwa miejscowo do prowadzenia poszukiwania, dokumentację z wykonanych czynności przekazuje się niezwłocznie jednostce Policji właściwej, informując jednocześnie wydziały kryminalne komend wojewódzkich Policji właściwych dla obu jednostek Policji pismem zawierającym uzasadnienie tej decyzji.

5. O przejęciu sprawy do dalszego prowadzenia decyduje kierownik jednostki Policji, która otrzymała dokumentację sprawy. W przypadku wątpliwości dotyczących określenia właściwości miejscowej do prowadzenia poszukiwań kwestie sporne rozstrzygają naczelnicy wydziałów kryminalnych komend wojewódzkich Policji właściwych dla obu jednostek Policji, a w przypadku dalszych rozbieżności ostateczną decyzję w tym zakresie podejmuje komórka właściwa do prowadzenia poszukiwań i identyfikacji osób Biura Kryminalnego Komendy Głównej Policji.

6. Do czasu przejęcia sprawy do prowadzenia przez inną jednostkę Policji, jednostka, która przyjęła zawiadomienie o zaginięciu osoby i dokonała jej rejestracji w ewidencji policyjnej, jest zobligowana do prowadzenia czynności poszukiwawczych zgodnie z przyjętą kwalifikacją zaginięcia.

7. Jednostka Policji, która zgodnie z właściwością miejscową przejęła sprawę do prowadzenia, po dokonaniu analizy sprawy ma możliwość zmiany kategorii zaginięcia określonej przez jednostkę Policji przyjmującą zawiadomienie o zaginięciu osoby.

2. Policjant prowadzący czynności poszukiwawcze jest obowiązany utrzymywać niezbędny kontakt z osobą uprawnioną, a w tym udzielać jej dozwolonych prawem informacji o stanie i przebiegu poszukiwania, nieobjętych klauzulą niejawności.

2. Policjant prowadzący poszukiwanie osoby zaginionej występuje do komórki, o której mowa w ust. 1, za pośrednictwem oficera kontaktowego z wnioskiem o wszczęcie poszukiwania za granicą, w przypadku gdy:

1) zaginięcie osoby ma związek z wyjazdem na terytorium państwa nienależącego do obszaru Schengen;

2) w trakcie wykonywania czynności poszukiwawczych uzyskano wiarygodną informację wskazującą na pobyt osoby zaginionej na terytorium kraju nienależącego do obszaru Schengen.

3. Wzór wniosku o poszukiwanie za granicą osoby zaginionej określa załącznik nr 4 do zarządzenia.

4. Policjant prowadzący poszukiwanie osoby zaginionej przesyła do komórki, o której mowa w ust. 1, za pośrednictwem oficera kontaktowego, informację w celu jej przekazania do państwa Schengen w przypadku gdy:

1) zaginięcie osoby ma związek z wyjazdem na terytorium państwa należącego do obszaru Schengen;

2) w trakcie wykonywania czynności poszukiwawczych uzyskano wiarygodną informację wskazującą na pobyt osoby zaginionej na terytorium państwa należącego do obszaru Schengen.

5. W przypadku zaginięcia osoby zakwalifikowanej do kategorii I jednostka Policji prowadząca sprawę, jeśli zachodzą przesłanki wynikające z ust. 2 oraz ust. 4, przesyła wniosek o poszukiwanie osoby za granicą lub informację dotyczącą zaginięcia osoby bezpośrednio do biura Komendy Głównej Policji właściwego do koordynowania poszukiwań międzynarodowych z jednoczesnym powiadomieniem oficera kontaktowego.

6. W przypadku ustania przesłanek wskazujących na zagrożenie życia, zdrowia lub wolności osoby zaginionej, dalszą wymianę informacji realizuje się za pośrednictwem oficera kontaktowego.

7. W przypadku odnalezienia osoby zaginionej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jednostka Policji wnioskująca o poszukiwanie za granicą osoby zaginionej ma obowiązek niezwłocznie zawiadomić komórkę, o której mowa w ust. 1, w celu odwołania poszukiwań.

2. Rejestracja w ewidencji policyjnej wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy do obowiązków biura Komendy Głównej Policji właściwego do koordynowania poszukiwań międzynarodowych.

3. Biuro Komendy Głównej Policji właściwe do koordynowania poszukiwań międzynarodowych może zlecić każdej jednostce Policji wykonanie określonych czynności poszukiwawczych na terenie działania tej jednostki.

4. Jednostka Policji, która odnalazła cudzoziemca, ustaliła miejsce jego pobytu, ujawniła jego zwłoki lub zakończyła czynności poszukiwawcze, o których mowa w ust. 3, niezwłocznie powiadamia o tym biuro Komendy Głównej Policji właściwe do koordynowania poszukiwań międzynarodowych.

2. Przepisy o właściwości miejscowej jednostki Policji, określone w § 11, stosuje się odpowiednio.

3. Policjant, przyjmujący zawiadomienie o zaginięciu cudzoziemca, w przypadku gdy osoba uprawniona do złożenia zawiadomienia o zaginięciu osoby nie jest w stanie wskazać ostatniego miejsca pobytu cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub przedstawić dowodów wskazujących, iż jego zaginięcie mogło nastąpić na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej albo w przypadku ustalenia, że osoba zaginiona jest już zarejestrowana w Systemie Informacyjnym Schengen (SIS), nie dokonuje rejestracji osoby zaginionej w ewidencji policyjnej, a jedynie podejmuje czynności sprawdzające w niezbędnym zakresie i uzasadnione okolicznościami zawartymi w zawiadomieniu o zaginięciu osoby, a następnie pisemnie powiadamia o tym fakcie biuro Komendy Głównej Policji właściwe do koordynowania poszukiwań międzynarodowych.

2. Formą gromadzenia dokumentów z wykonywanych czynności poszukiwawczych jest teczka poszukiwania.

3. Prowadzenie teczki poszukiwania osoby zaginionej przez wyznaczonego policjanta jest obowiązkowe jedynie w przypadku zakwalifikowania osoby zaginionej do kategorii I lub kategorii II.

4. Teczkę poszukiwania zakłada się po dokonaniu rejestracji osoby zaginionej w ewidencji policyjnej.

5. Teczka poszukiwania osoby zaginionej powinna zawierać:

1) kartę nadzoru służbowego;

2) zawiadomienie o zaginięciu osoby;

3) potwierdzenie rejestracji w ewidencji policyjnej zawiadomienia o zaginięciu osoby zaginionej;

4) plan czynności poszukiwawczych, systematycznie aktualizowany, jednak nie rzadziej niż co 3 miesiące;

5) dokumenty z wykonywanych czynności poszukiwawczych.

6. Dokumenty z wykonywanych czynności poszukiwawczych gromadzi się w układzie chronologicznym, zgodnie z obowiązującymi przepisami o pracy kancelaryjno-biurowej.

7. Dokumentację z wykonywanych czynności poszukiwawczych przez jednostkę Policji w sprawach poszukiwania osób zaginionych zakwalifikowanych do kategorii III, włącza się do jednej zbiorczej teczki czynności poszukiwawczych, prowadzonych w komórkach organizacyjnych jednostek Policji wykonujących te czynności.

2. Analizę i ocenę wykonanych w sprawie czynności poszukiwawczych wraz z wnioskami i planem dalszego prowadzenia poszukiwań policjant, o którym mowa w ust. 1, przesyła do Wydziału Kryminalnego komendy wojewódzkiej Policji właściwej ze względu na miejsce poszukiwań.

3. W przypadku poszukiwania osoby zaginionej zakwalifikowanej do kategorii I, analizę i ocenę wykonanych w sprawie czynności poszukiwawczych wraz z wnioskami i planem dalszego prowadzenia poszukiwań policjant, o którym mowa w ust. 1, przesyła do Wydziału Kryminalnego komendy wojewódzkiej Policji właściwej ze względu na miejsce poszukiwań po upływie trzech miesięcy od dnia wszczęcia poszukiwań przez okres pierwszego roku, a następnie po upływie każdego kolejnego roku.

4. Wydział Kryminalny komendy wojewódzkiej Policji właściwej ze względu na miejsce poszukiwań po otrzymaniu dokumentacji, o której mowa w ust. 2 i 3, dokonuje ich analizy oraz oceny przyjętych kierunków i prawidłowości wykonanych przez podległe jednostki Policji czynności poszukiwawczych oraz podejmuje decyzje dotyczące dalszego prowadzenia poszukiwań, w tym celowości objęcia sprawy nadzorem szczególnym albo przejęcia do dalszego prowadzenia.

5. W ramach prowadzonego nadzoru instancyjnego komórka właściwa do prowadzenia poszukiwań i identyfikacji osób Biura Kryminalnego Komendy Głównej Policji może zobowiązać właściwą jednostkę Policji do przekazywania informacji o przebiegu czynności realizowanych w sprawie poszukiwań osoby zaginionej znajdującej się w jej zainteresowaniu.

6. Jednostka Policji, o której mowa w ust. 5, ma obowiązek niezwłocznego i systematycznego przekazywania posiadanych informacji do Biura Kryminalnego Komendy Głównej Policji.

1) odnaleziono osobę zaginioną lub jej zwłoki, przy czym przez odnalezienie osoby należy rozumieć nawiązanie z nią bezpośredniego osobistego kontaktu przez policjanta lub funkcjonariusza innych służb, a w przypadku odnalezienia osoby zaginionej za granicą nawiązanie z nią bezpośredniego osobistego kontaktu przez pracownika właściwego przedstawicielstwa dyplomatycznego Rzeczypospolitej Polskiej lub uzyskania od zagranicznych władz informacji o odnalezieniu osoby;

2) ustalono miejsce pobytu osoby zaginionej;

3) osoba zaginiona powróciła do miejsca pobytu;

4) odnaleziona, pełnoletnia i nieubezwłasnowolniona osoba zaginiona nie wyraża zgody na ujawnienie osobie uprawnionej swojego aktualnego miejsca pobytu, składając pisemne oświadczenie według wzoru stanowiącego załącznik nr 5 do zarządzenia, zaś odmowę sporządzenia takiego oświadczenia dokumentuje się w notatce służbowej;

5) osoba uprawniona, która zgłosiła zaginięcie, odwoła poszukiwania z uwagi na fakt nawiązania kontaktu z osobą zaginioną i potwierdzenia braku przesłanek wymagających jej dalszego poszukiwania w celu odnalezienia albo udzielenia pomocy;

6) nastąpiło sądowe stwierdzenie zgonu lub sądowe uznanie osoby za zmarłą;

7) upłynęło co najmniej 25 lat od daty zakończenia czynności poszukiwawczych i przekazania teczki poszukiwania do archiwum wraz z usunięciem informacji dotyczących osoby zaginionej z ewidencji policyjnej.

2. Po zakończeniu poszukiwania osoby zaginionej dokumentację z czynności lub teczkę poszukiwania przekazuje się do archiwum na zasadach określonych w odrębnych przepisach.

3. Zakończenie poszukiwania osoby zaginionej w związku z zaistnieniem przesłanek, określonych w ust. 1 pkt 1–6, nie powoduje usunięcia danych o osobie zaginionej z ewidencji policyjnej.

4. Zasady i tryb usuwania danych o osobie zaginionej z ewidencji policyjnej, w przypadku zakończenia poszukiwań osoby, w związku z zaistnieniem przesłanek, określonych w ust. 1 pkt 1–6, regulują przepisy dotyczące prowadzenia i funkcjonowania Krajowego Systemu Informacyjnego Policji (KSIP) oraz metod i form przetwarzania w tym systemie informacji uzyskiwanych przez Policję.

1) upłynęło 10 lat od dnia przyjęcia zawiadomienia o zaginięciu osoby pełnoletniej;

2) upłynęło 5 lat od dnia zaginięcia osoby, która w chwili składania zawiadomienia o zaginięciu osoby miała ukończone 70 lat;

3) upłynęło 10 lat od dnia, w którym zaginiona osoba osiągnęłaby pełnoletniość.

2. Zakończenie czynności poszukiwania osoby zaginionej w przypadkach określonych w ust. 1 nie powoduje usunięcia danych o osobie zaginionej z ewidencji policyjnej.

3. Przed zakończeniem czynności poszukiwania osoby zaginionej, mających na celu odnalezienie osoby małoletniej, należy wykonać progresję wiekową zaginionej osoby i wprowadzić do ewidencji policyjnej zdjęcie z prawdopodobnym obecnym wyglądem.

4. Przed zakończeniem czynności poszukiwania osoby zaginionej, mających na celu odnalezienie osoby pełnoletniej, należy wykonać progresję wiekową zaginionej osoby i wprowadzić do ewidencji policyjnej zdjęcie z jej prawdopodobnym obecnym wyglądem, o ile policjant kończący czynności poszukiwania osoby zaginionej uzna wykonanie progresji wiekowej osoby pełnoletniej za celowe.

5. Decyzja policjanta o zakończeniu czynności poszukiwania osoby zaginionej i przekazaniu materiałów do archiwum wymaga zatwierdzenia przez naczelnika Wydziału Kryminalnego komendy wojewódzkiej Policji właściwej ze względu na miejsce poszukiwań.

2. W przypadku ujawnienia noworodka porzuconego w miejscu niestwarzającym zagrożenia dla jego zdrowia lub życia, gdzie może zostać objęty natychmiastową opieką (np. szpital, tzw. „okno życia”), a następnie może zostać objęty procedurą nadania tożsamości i procedurą adopcyjną, nie prowadzi się czynności identyfikacyjnych, tylko czynności w niezbędnym zakresie wynikające z przepisów postępowania karnego.

2. Zakres wstępnych czynności identyfikacyjnych obejmuje w szczególności:

1) ustalenie faktów i okoliczności ujawnienia NN osoby, w tym przez nią podawanych;

2) rozpytanie świadków;

3) sprawdzenie poczynionych ustaleń;

4) badanie lekarskie NN osoby;

5) opis cech wyglądu zewnętrznego, w tym znaków szczególnych, ubioru i posiadanych przedmiotów oraz ustalenie potencjalnego wieku osoby;

6) niezwłoczne sporządzenie fotografii sygnalitycznej;

7) sprawdzenie NN osoby przy pomocy urządzenia do szybkiej identyfikacji daktyloskopijnej, niezwłoczne pobranie odbitek linii papilarnych palców rąk i dłoni oraz przeprowadzenie wywiadu daktyloskopijnego metodą elektroniczną za pomocą urządzenia „LiveScan” wraz z wydrukiem karty daktyloskopijnej lub metodą tradycyjną.

3. Jeżeli w wyniku wstępnych czynności identyfikacyjnych nie zidentyfikowano NN osoby i ustalono, że niemożność identyfikacji nie jest następstwem stanu zdrowia tej osoby – należy podjąć czynności określone w przepisach postępowania karnego.

4. Jeżeli w wyniku wstępnych czynności identyfikacyjnych nie zidentyfikowano NN osoby i ustalono, że niemożność identyfikacji jest następstwem choroby psychicznej, upośledzenia umysłowego lub innego zakłócenia czynności psychicznych tej osoby – należy umieścić NN osobę w najbliższym zakładzie opiekuńczym albo leczniczym i kontynuować czynności identyfikacyjne.

5. Z czynności przekazania NN osoby do zakładu opiekuńczego lub leczniczego sporządza się protokół, którego wzór stanowi załącznik nr 6 do zarządzenia, przy czym kopię protokołu należy niezwłocznie przesłać do organu administracji samorządowej, właściwego dla siedziby zakładu opiekuńczego lub leczniczego.

6. Jeżeli w trakcie prowadzenia czynności identyfikacyjnych NN osoba samowolnie opuściła zakład opiekuńczy albo leczniczy, w którym została umieszczona, i osoba uprawniona zgłosiła jej zaginięcie, zawiadomienie o zaginięciu włącza się do teczki prowadzonej identyfikacji NN osoby i odnotowuje fakt zaginięcia tej osoby w okolicznościach wprowadzonej uprzednio rejestracji NN osoby.

7. W przypadku poszukiwań NN osoby, w odniesieniu do której zostało złożone zawiadomienie o zaginięciu osoby, prowadzi się jednocześnie czynności identyfikacyjne oraz poszukiwanie osoby zaginionej w zakresie przewidzianym w przepisach Działu II zarządzenia.

8. Jeżeli w trakcie prowadzenia czynności identyfikacyjnych NN osoba zmarła, odnotowuje się ten fakt w dokumentach sprawy prowadzonej w ramach rejestracji NN osoby i kontynuuje prowadzone czynności w ramach prowadzonej sprawy identyfikacji NN zwłok.

9. Dokumenty z wstępnych czynności identyfikacyjnych, o których mowa w ust. 2–5, dyżurny jednostki Policji przedkłada jej kierownikowi, który wyznacza policjanta do dalszego prowadzenia sprawy identyfikacji NN osoby.

10. Właściwość miejscową jednostki Policji do prowadzenia czynności identyfikacyjnych NN osoby określa miejsce ujawnienia NN osoby.

1) rejestracji informacji o ujawnieniu NN osoby i jej zdjęcia sygnalitycznego w ewidencji policyjnej oraz przeprowadzenia lub zlecenia przeprowadzenia typowania polegającego na porównaniu cech wyglądu zewnętrznego i znaków szczególnych NN osoby ze stosownymi zbiorami ewidencji policyjnej;

2) dokonania analizy informacji uzyskanych w wyniku dotychczas podjętych czynności identyfikacyjnych oraz opracowania planu przedsięwzięć identyfikacyjnych;

3) pobrania na kartę daktyloskopijną odcisków linii papilarnych palców w przypadku negatywnego rezultatu sprawdzenia NN osoby przy pomocy urządzenia do szybkiej identyfikacji daktyloskopijnej, a następnie przeprowadzenia na tej podstawie wywiadu daktyloskopijnego, którego wynik wraz z kartą daktyloskopijną należy włączyć do teczki identyfikacji;

4) pobrania od NN osoby materiału biologicznego i zlecenia oznaczenia jego kodu genetycznego w terminie 60 dni od dnia ujawnienia NN osoby;

5) dokonywania systematycznych typowań, o których mowa w pkt 1, nie rzadziej jednak niż raz na 90 dni.

2. Jeżeli prowadzone czynności identyfikacyjne wobec NN osoby wskazują, że jest ona cudzoziemcem, policjant prowadzący czynności identyfikacyjne opracowuje i przesyła do biura Komendy Głównej Policji właściwego do koordynowania międzynarodowej wymiany informacji, za pośrednictwem oficera kontaktowego, wniosek o zlecenie wykonania za granicą stosownych czynności identyfikacyjnych.

3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, powinien zawierać:

1) czas, miejsce i okoliczności ujawnienia NN osoby;

2) fotografię, szczegółowy rysopis, uwzględniający znaki szczególne, oraz opis ubioru NN osoby;

3) miejsce umieszczenia NN osoby;

4) kod genetyczny DNA sporządzony na formularzu DNA w standardzie Interpolu lub informację o pobraniu materiału do badań genetycznych oraz kopię karty daktyloskopijnej.

2. Po sporządzeniu aktu urodzenia, o którym mowa w ust. 1, policjant prowadzący czynności identyfikacyjne dokonuje stosownych uzupełnień rejestracji w ewidencji policyjnej, a czynności identyfikacyjne wykonuje przez następne 3 lata, licząc od dnia sporządzenia tego aktu.

2. W przypadku samowolnego opuszczenia przez NN osobę placówki opiekuńczej lub leczniczej, w której została umieszczona, czynności identyfikacyjne prowadzi się łącznie z poszukiwaniem NN osoby jako zaginionej w zakresie przewidzianym w przepisach Działu II zarządzenia, jeżeli nadano jej personalia w trybie określonym w § 23.

2. Zakończenie czynności identyfikacyjnych, o których mowa w § 22 ust. 2, § 23 i § 24, nie powoduje usunięcia danych dotyczących identyfikacji z ewidencji policyjnej.

3. W przypadku zakończenia czynności identyfikacyjnych w sposób określony w ust. 1 zakończenie identyfikacji następuje po upływie co najmniej 25 lat od daty zakończenia tych czynności i przekazania teczki identyfikacji do archiwum wraz z usunięciem informacji, dotyczących identyfikacji z ewidencji policyjnej.

4. Zasady i tryb usuwania danych dotyczących identyfikacji z ewidencji policyjnej regulują przepisy dotyczące prowadzenia i funkcjonowania Krajowego Systemu Informacyjnego Policji (KSIP) oraz metod i form przetwarzania w tym systemie informacji uzyskiwanych przez Policję.

1) kartę nadzoru służbowego;

2) dokumenty, o których mowa w § 21 ust. 2–6 i 8;

3) potwierdzenie rejestracji informacji o NN osobie w ewidencji policyjnej;

4) systematycznie aktualizowany plan czynności identyfikacyjnych, jednak nie rzadziej niż raz na 3 miesiące;

5) dokumenty dotyczące wykonywanych czynności identyfikacyjnych, prowadzone w układzie chronologicznym;

6) kartę daktyloskopijną NN osoby.

1) rozpozna ją członek najbliższej rodziny, opiekun prawny lub co najmniej dwie osoby, które bezpośrednio ją znały;

2) zostaną zebrane inne dowody stwierdzające tożsamość osoby, w tym pozytywny wynik porównania kodu genetycznego lub potwierdzenie tożsamości w drodze wywiadu daktyloskopijnego lub badań antroposkopijnych;

3) NN osoba poda swoje prawdziwe dane osobowe, co zostanie potwierdzone;

4) wpłynie informacja od pracownika właściwego przedstawicielstwa dyplomatycznego Rzeczypospolitej Polskiej lub zagranicznych władz, potwierdzająca tożsamość osoby.

1) przesyła informacje o ustaleniu tożsamości do bazy danych DNA;

2) dokonuje sprawdzenia osoby w ewidencji policyjnej;

3) uzupełnia informację w ewidencji policyjnej;

4) powiadamia biuro KGP właściwe do koordynowania międzynarodowej wymiany informacji, jeżeli występowano z wnioskiem, o którym mowa w § 22 ust. 2.

2. Ustalenie tożsamości NN osoby w sposób określony w § 27 nie powoduje usunięcia informacji o tej osobie zarejestrowanych w ewidencji policyjnej, przy czym przepis § 25 ust. 4 stosuje się odpowiednio.

2. O ustaleniu tożsamości NN osoby, wobec której wydano orzeczenie, o którym mowa w § 23 ust. 1, należy powiadomić sąd, który rozpatrywał sprawę i wydał orzeczenie.

3. Jeżeli wykonane czynności identyfikacyjne uzasadniają podejrzenie dokonania przestępstwa, polegającego na naruszeniu obowiązku troszczenia się o osobę nieporadną lub małoletniego poniżej lat 15, wszczyna się postępowanie przygotowawcze.

1) organizuje zabezpieczenie miejsca znalezienia NN zwłok;

2) zapewnia przyjazd lekarza celem stwierdzenia zgonu;

3) kieruje na miejsce zdarzenia policjantów grupy operacyjno-procesowej celem wykonania czynności w niezbędnym zakresie i wyznacza kierownika tej grupy;

4) zawiadamia właściwego miejscowo prokuratora rejonowego.

2. Kierownik grupy operacyjno-procesowej odpowiedzialny jest za zorganizowanie, przeprowadzenie i udokumentowanie czynności w niezbędnym zakresie, podjętych na miejscu znalezienia NN zwłok.

1) dokonać oględzin NN zwłok i miejsca ich znalezienia oraz zabezpieczyć znalezione ślady i przedmioty;

2) pobrać odbitki linii papilarnych palców rąk i dłoni;

3) pobrać próbki biologiczne w celu przeprowadzenia analizy DNA;

4) wykonać zdjęcia NN zwłok, ze szczególnym uwzględnieniem cech charakterystycznych, w tym: blizn, tatuaży, znamion itp.;

5) przeprowadzić penetrację terenu przyległego do miejsca znalezienia NN zwłok;

6) przeprowadzić rozpoznanie posesyjne;

7) spowodować zabezpieczenie NN zwłok do czasu ich otwarcia;

8) uzyskać wstępną ocenę biegłego lekarza co do przyczyny śmierci.

2. W przypadku, gdy prokurator podjął decyzję o osobistym dokonaniu oględzin lub innych czynności procesowych, kierownik grupy operacyjno-procesowej współdziała z prokuratorem podczas dokonywania tych czynności.

3. Oględziny NN zwłok powinny być przeprowadzone z udziałem biegłego lekarza, w miarę możliwości z zakresu medycyny sądowej.

4. Dokumentację z wykonanych czynności kierownik grupy operacyjno-procesowej przekazuje po ich zakończeniu dyżurnemu jednostki Policji lub jej kierownikowi.

2. Właściwość miejscową jednostki Policji określa miejsce znalezienia NN zwłok, a jeżeli stwierdzono zgon NN osoby znajdującej się w placówce leczniczej, właściwą miejscowo jednostką Policji do prowadzenia czynności identyfikacyjnych jest ta, na terenie której osoba została ujawniona przed hospitalizacją, przy czym § 21 ust. 5 stosuje się odpowiednio.

3. Kierownik właściwej miejscowo jednostki Policji wyznacza policjanta komórki organizacyjnej służby kryminalnej do prowadzenia identyfikacji NN zwłok, a jeżeli w strukturze jednostki Policji brak jest takiej komórki, identyfikację prowadzi odpowiednia komórka organizacyjna nadrzędnej jednostki Policji.

4. Nie prowadzi się identyfikacji NN zwłok, jeżeli z opinii biegłego lekarza wynika, iż zgon osoby nastąpił co najmniej 35 lat przed datą znalezienia NN zwłok.

1) porównanie kodu genetycznego DNA;

2) porównanie odbitek linii papilarnych;

3) badanie uzębienia i innych danych odontologicznych;

4) badanie radiologiczne;

5) badania antroposkopijne;

6) porównanie cech rysopisowych i znaków szczególnych, w tym blizn i tatuaży;

7) porównanie danych medycznych o przebytych zabiegach leczniczych oraz chirurgicznych;

8) identyfikacja rzeczy osobistych;

9) identyfikacja na podstawie dokumentów ujawnionych przy NN zwłokach lub szczątkach NN zwłok;

10) rozpoznanie przez świadków, członków rodziny lub znajomych.

1) dokonania wstępnych ustaleń zmierzających do identyfikacji NN zwłok, w szczególności w oparciu o analizę okoliczności ich znalezienia i wyniki przeprowadzonych wywiadów, przy czym czas trwania tych ustaleń nie powinien przekraczać 48 godzin;

2) rejestracji w ewidencji policyjnej informacji o ujawnieniu NN zwłok, przeprowadzenia stosownego typowania w oparciu o zgromadzone w tej ewidencji dane oraz uzupełnienie rejestracji o zdjęcia NN zwłok, umożliwiające ich identyfikację;

3) udziału w czynności otwarcia NN zwłok przeprowadzonej przez lekarza medycyny sądowej; w czynności tej uczestniczy także specjalista techniki kryminalistycznej, który wykonuje niezbędną dokumentację fotograficzną przed otwarciem NN zwłok, a także pobiera odbitki linii papilarnych palców rąk i dłoni oraz próbki biologiczne w celu przeprowadzenia badań analizy DNA, jeżeli nie dokonano ich pobrania na miejscu znalezienia NN zwłok zgodnie z § 31 ust. 1 pkt 2 i 3;

4) zlecenia oznaczenia kodu genetycznego materiału biologicznego pobranego na miejscu ujawnienia NN zwłok w ciągu 30 dni od dnia ich ujawnienia;

5) przeprowadzenia wywiadu daktyloskopijnego w celach identyfikacyjnych;

6) wystąpienia do prokuratora, w uzasadnionych przypadkach, z wnioskiem o zarządzenie zabezpieczenia czaszki do badań antropometrycznych i antroposkopijnych;

7) pisemnego powiadomienia urzędu stanu cywilnego właściwego dla miejsca znalezienia NN zwłok;

8) uzgodnienia zasad i miejsca pochowania NN zwłok, z właściwym miejscowo prokuratorem i organem samorządu terytorialnego.

2. Typowania, o których mowa w ust. 1 pkt 2 należy systematycznie powtarzać, nie rzadziej niż raz na 3 miesiące

2. Wzór wniosku o ustalenie za granicą tożsamości NN zwłok określa załącznik nr 7 do zarządzenia.

1) rozpoznał NN zwłoki członek najbliższej rodziny, opiekun prawny lub co najmniej dwie osoby, które bezpośrednio znały zmarłego;

2) uzyskano pozytywny wynik wywiadu daktyloskopijnego lub pozytywną ekspertyzę daktyloskopijną;

3) zebrano inne dowody stwierdzające tożsamość NN zwłok, w tym pozytywną ekspertyzę badań genetycznych lub antroposkopijnych;

4) wpłynie informacja od pracownika właściwego przedstawicielstwa dyplomatycznego Rzeczypospolitej Polskiej lub zagranicznych władz potwierdzająca tożsamość NN zwłok.

2. Niezwłocznie po zidentyfikowaniu NN zwłok policjant prowadzący czynności identyfikacyjne wprowadza do ewidencji policyjnej dane dotyczące NN zwłok w zakresie określonym odrębnymi przepisami.

3. W przypadku zarejestrowania kodu genetycznego, policjant prowadzący czynności identyfikacyjne przesyła informacje o ustaleniu tożsamości NN zwłok do bazy danych DNA oraz zawiadamia:

1) właściwy miejscowo urząd stanu cywilnego;

2) rodzinę lub opiekunów zmarłego;

3) biuro Interpolu, jeżeli podejmowano czynności za granicą, o których mowa w § 35, skutkujące identyfikacją dokonaną na podstawie informacji otrzymanej od biura Interpolu, przy czym obowiązek powiadomienia dotyczy także zakończenia czynności identyfikacyjnych;

4) biuro KGP właściwe do koordynowania międzynarodowej wymiany informacji, jeżeli podejmowano czynności, o których mowa w § 35, skutkujące identyfikacją dokonaną na podstawie informacji otrzymanej od biura KGP właściwego do koordynowania międzynarodowej wymiany informacji, przy czym obowiązek powiadomienia dotyczy także zakończenia czynności identyfikacyjnych.

4. Zidentyfikowanie NN zwłok nie powoduje usunięcia informacji zarejestrowanych o NN zwłokach z ewidencji policyjnej.

5. Usunięcie danych dotyczących identyfikacji NN zwłok z ewidencji policyjnej następuje na zasadach określonych w przepisach regulujących prowadzenie i funkcjonowanie Krajowego Systemu Informacyjnego Policji (KSIP) oraz metod i form przetwarzania w tym systemie informacji uzyskiwanych przez Policję.

2. Wniosek o zakończenie czynności identyfikacyjnych akceptuje kierownik komórki organizacyjnej służby kryminalnej jednostki Policji prowadzącej czynności identyfikacyjne, a kierownik jednostki Policji w jednostce Policji, w której nie ma takiej komórki.

3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, przesyła się w celu zatwierdzenia do Wydziału Kryminalnego komendy wojewódzkiej Policji właściwej miejscowo dla prowadzenia czynności identyfikacyjnych NN zwłok.

4. Wykonanie czynności, o których mowa w ust. 1, nie powoduje usunięcia danych z ewidencji policyjnej.

5. Zakończenie identyfikacji NN zwłok następuje po upływie 25 lat od zakończenia czynności identyfikacyjnych, w sposób określony w ust. 1–3, a także przekazania teczki identyfikacji do archiwum oraz usunięcia informacji dotyczących identyfikacji z ewidencji policyjnej, przy czym przepis § 37 ust. 5 stosuje się odpowiednio.

2. O podjęciu decyzji, o której mowa w ust. 1, informuje się Wydział Kryminalny komendy wojewódzkiej Policji właściwej miejscowo dla prowadzenia czynności identyfikacyjnych NN zwłok.

2. Teczka identyfikacji NN zwłok powinna zawierać następujące dokumenty:

1) kartę nadzoru służbowego;

2) kopie protokołów oględzin NN zwłok, odzieży i miejsca ich znalezienia;

3) odpis protokołu sekcji NN zwłok;

4) dokumentację fotograficzną, w tym zdjęcia sygnalityczne, zdjęcia odzieży, przedmiotów znalezionych przy NN zwłokach, tatuaży i znaków szczególnych oraz małżowin usznych;

5) ekspertyzy, opinie i inne ustalenia lub ich odpisy, które mogą się przyczynić do identyfikacji NN zwłok;

6) notatkę o czasie i miejscu pochowania NN zwłok, sporządzoną przez policjanta prowadzącego czynności identyfikacyjne;

7) oznaczenie miejsca pochówku NN zwłok z opisem lokalizacji na planie cmentarza;

8) notatki z wykonanych czynności;

9) kartę daktyloskopijną z odciskami linii papilarnych NN zwłok.

3. Materiały identyfikacyjne gromadzi się w ramach jednej teczki identyfikacji NN zwłok w przypadku ujawnienia w tym samym miejscu NN zwłok podzielonych na części lub tylko elementów należących do części tych zwłok.

4. W przypadku gdy czynności identyfikacyjne tych samych NN zwłok, w związku z ujawnieniem ich części w różnych miejscach, prowadzi więcej niż jedna jednostka Policji, właściwą jednostką Policji do dalszego prowadzenia sprawy jest jednostka Policji, która pierwsza dokonała ujawnienia części NN zwłok.

2. O poszukiwaniu osób zaginionych, ujawnieniu NN osób oraz znalezieniu NN zwłok ogłasza się w razie potrzeby komunikaty w środkach masowego przekazu.

3. Wniosek o opublikowanie komunikatu oraz jego projekt przygotowuje policjant prowadzący poszukiwanie osoby zaginionej lub czynności identyfikacyjne NN osoby albo NN zwłok i przekazuje ten wniosek środkom masowego przekazu za pośrednictwem rzecznika prasowego komendanta wojewódzkiego Policji lub komendanta powiatowego Policji.

2. W przypadku występowania z wnioskiem o podjęcie czynności poszukiwania osoby zaginionej lub czynności identyfikacyjnych NN osoby albo NN zwłok za granicą, o zakończeniu czynności poszukiwania lub czynności identyfikacyjnych policjant prowadzący te czynności powiadamia także biuro Komendy Głównej Policji właściwe do koordynowania poszukiwań międzynarodowych i koordynowania międzynarodowej wymiany informacji, które na tej podstawie odwołuje czynności poszukiwania lub czynności identyfikacyjne.

Załączniki do zarządzenia nr 124 Komendanta
Głównego Policji z dnia 4 czerwca 2012 r.

Załącznik nr 1

ZAWIADOMIENIE
o zaginięciu osoby

Załącznik nr 2

ZAWIADOMIENIE
o zaginięciu osoby kategorii III

Załącznik nr 3

POTWIERDZENIE PRZYJĘCIA ZAWIADOMIENIA O ZAGINIĘCIU OSOBY

Załącznik nr 4

WNIOSEK O POSZUKIWANIE ZA GRANICĄ OSOBY ZAGINIONEJ

Załącznik nr 5

Oświadczenie

Załącznik nr 6

PROTOKÓŁ PRZEKAZANIA OSOBY O NIEUSTALONEJ TOŻSAMOŚCI

Załącznik nr 7

WNIOSEK O USTALENIE ZA GRANICĄ TOŻSAMOŚCI NN ZWŁOK